________________
(૧૫૧. સુવીસાલ માલા, પઢ મુક્તા, ગીતનાદ સવે કરિ. ઉરવ જાણું મગ્ન આણી, તીર્થંકર કુલ અવતરિહવે દાન દીજે, પુન્ય કીજે મન રીઝે, અતી ઘણું, ઘર ઘર મંગલ તરીઆ તારણ ઉત્સવ હેય વધામણું, નીસીભરે પિઢી, હર્ષ આણુ ઈસું જાણું ઈમકહે. પાછલી રાતે પ્રભાત વેલા સુપન મરૂ દેવા લહે.
અથ સુપનાની ઢાલ ઉલાલાની. પ્રથમ ઐરાવણ દીઠે, નયણે અમીય પઈઠે; બીજે વૃષભ ઉદાર, દીઠે અતી સુખકાર. ત્રીજે મૃગપતી પેખે, દરીશણુ દુરીત ઉવેખે; ચેાથે લક્ષમીઅ સેહે, જીણ દીઠે જગ મેહે. પાંચમે કુસુમની માલા, છટ્ટે ચંદ્ર વીશાલા; સાતમેં તમ હર દીનકર, આઠમેં ઈદ્ર ધ્વજ જયકરનવમે કળશ મનહર, દસમે પદ્મ સરવર; અગીયારમેં સાગર સુંદર, બારમેં અમરનું મંદીર, તેરમેં મણીભર ગગને, ચંદમેં નઈમ અગ્ની ઈતી સુણે સુપનના પાઠક, બેલ્યા નીજ મુખ વાચક. રાજન્ તુમ સુત હશે, ત્રીભુવન તસુ મુખ જોશે; નરતી અહવા જીણુંદ, તુમ કુલ આવ્યા એ ચંદ રામદીયે બહુમાન, પાઠકને ઘણું દાન; પાઠક સુપન સુણુવે, ઘર નીજ ઘરે આવે. માતા મરૂદેવા મેતીડે વધાવે;
