________________
૧૩૦
તે શું કારણ એટલે આવવું તુજજ, મારા પ્રીતમજી. એક પિકાર સુણી તીર્વચને એમરે, પ્રીતમજી મૂકો અબળા રેતી પ્રભુજી કેમ; મારા પ્રીતમજી. ખટ જીવના ખવાળામાં સીરદારરે, પ્રીતમજી તે કેમ વિલવતી સ્વામી મૂકે નાર. મારા પ્રીતજી. શિવવધુ કેરૂં એવું કેવું રૂપરે,
પ્રીતમજી. મુજ મૂકીને ચિતમાં ધરી જિનભૂપ; મારા પ્રીતમજી. જિનાજી લીએ સહસાવનમાં વ્રત ભારરે, પ્રીતમજી. ઘાતી કરમ ખપાવીને નિરધાર. મારા કરતસજી. કેવળરિદ્ધિ અનંતી પરગટ કીધરે, પ્રીતમજી. જાણી રાજુલ એમ પ્રતિજ્ઞા લીધ; વારા પ્રીતમજી. જે પ્રભુજીએ કીધું કરવું તેહરે,
પ્રીતમજી. એમ કહી વ્રતધાર થઈ પ્રભુ પાસે જેહ. મારા પ્રીતમજી. પ્રભુ પહેલાં નિજ શકયનું જેવા રૂપરે, પ્રીતમજી. કેવળજ્ઞાન લહી થઇ સિદ્ધ સ્વરૂપ; મારા પ્રીતમજી. શિવવધુ વરિયા જિનવર ઉત્તમ મરે, પ્રીતમજી. પદ્મ કહે પ્રભુ રાખે અવિચળ પ્રેમ. મા પ્રીતમજી.
