________________
૨૩૧
(૭) શ્રી નેમ રાજુલના સજઝાય નદી જમુના કે તીર ઉડે દોય પંખીયાં છે એ દેશી ! ( પીયુજી પીયુજીરે નામ જપું દીન રાતીયાં, પિયુજી ચાલ્યા પરદેશ તપે મેરી છાતીયાં, પગ પગ જોતી વાટ વાલેશ્વર કબ મિલે, નીર વિછોયાં મીન કે તે
ક્યુ ટળવળે છે ૧. સુંદર મંદિર સેકં સાહિબવિણું નવિ ગમે, જિહાંરે વાલેશ્વર નેમ તિહાં મારું મન ભમે, જે હવે સજન દુર તો હી પાસે વસે, કિહાં પંકજ કિહાં ચંદ, દેખી મન ઉલ્લસે ૨ નિમ્નહિ શું પ્રીતમ કરજો કે સહી, પતંગ જલાવે દેહ દીપક મનમે નહીં, વહાલા માણસને વિજેગ મ હેજે કેહને, સાલેરે સાલ સમાન હઈયમાં તેહને ૫, ૭ છે વિરહવ્યથાની પીડ જોબન વય અતિ દહે, જેનો પીયુ પરદેશ તે માણસ દુઃખ સહે, ઝુરી કૃરી ૫ જ કીધ કાયા કમલજ જિસી, હજીઅ ન આવ્યો ને ન મલિ ન ણે હસી ને ૪ છે જેને જેહ શું રાગ, ટાલ્યા તે નવિ ટલે, ચકવા રવેણી વિજોગ, તે તે દિવસે મેલે, આંબા કેરે સ્વાદ લિંબુ તે નવિ કરે જે નાહ્યા
