________________
પૃથ્વી કંપી સેનાને પૂર, રજશું છા અંબાર સૂર; રાહ સેળ લાખ વાજે રણતર, ચકી ચાલ્યો સેનાને પૂર
રાજા૦–૭ પહો બહુળી દેશની સીમ,
સુણ બાહુબળી થી અતિભીમ, રાહ ત્રણ લાખ બાહુબલીના રે પૂત, ક્રોધે ચઢયા જાણે જમનારે દૂત.
રાજ૦–૮ સેના સમુદ્રતણે અનુહાર, કહેતાં મિહિ ન આવે પાર; રાત્રે ચકીવરની સેના સર્વ, તુણ જેમ ગણતો હેટે ગર્વ
રાજા- ૯ પહેરી કવચ અસવારી કીધ, બાહુબળ રણ ઢંકા દીધ; રાત્રે ભરતે પહેર્યો વજ સનાહ, ગજ રસ્તને ચઢો અધિકઉછાહ.
રાજા– ૧૦ . એહુ સામા આવ્યા સેન, કંયા ગગને પૃથ્વી જેણ, રાવ ઘોડે ઘોડા ગજ ગજ રાજ, પાને પાળા અડે રણ કાજ.
રાજ૦-૧૧ ઝળકે ભાલા ભીમ ખડગ્ન, તીરે છાયે ગગનેને મગ્ન; ર૦ સર સુભટ લડે છે તેમ, નાખે ઉલાળી ગજ કાંકરી જેમ.
રાજ૦–૧૨ રૂધિર નદી વહે ઠામે ઠામ, બાર વર્ષ એમ કીધો સંગ્રામ; રાત્રે બહુમાં કઈ ન હાર્યો જામ, ચમર સૌધર્મેન્દ્ર આવ્યા તામ.
રાજપ૦–૧૩ તાતજી સૃષ્ટિ કરી છે એહ, કાંઇ પમાડે તેહને છે; રાત્રે ભાઇ દોય ગ્રહ રણુભાર, જેમ બે હાથ જનને સંહાર,
રાજા–૧૪
