________________
શું મોઢું લઈ જાવું વિનિતાપુરીમાં ભાઇ વિના મને લાગે સુન્ય સંસાર જે, ધ્રુસકે રડતાં, કંઠેથી અક્ષર તુટતાં. ચકીની આખે અશ્રની પડતી થારજો. ભરત કહે. ૮ લઘુબ્રતાનાં રાજ્ય કરાવ્યા ખાલસા. તુજ સાથે લડી રૂધીરની કરી નીકળે. રાજ્ય મદે ભાઈ, ભાઇનો સ્નેહ તજવીયે. લેભના વથી ભવની, નાખી બીકજે.ભરત કહે ૯
ડયા પછી તે ડહાપણુ આવે લેકમાં. એ કહેવત મને લાગુ પડતી થાય છે. પશ્ચાતાપને પાર નથી હવે ઉરમાં. મુજ અંતરમાં સળગી ઉઠી લાયો. ભરત કહે, ૧૦ મોહને વેદના વોર્ય ભરતના સાંભળી. બોલે બાહુબળી સાંભળ ચકી નરેશજે, રાજ્ય માને રમણું રાગ કતા. જાણી લીધે મેં, સાચે સાધુ વેષ, બાહુબલી બોલે છે ભારતની આગળ. ૧૧ ખેદ તજીને રાજ્ય ભરતનું ભેગ. મારૂં વ્રત છે હસ્તની રેખા સમાનજે. લખ્યું હતું તે આવ્યું અમારા ભાગ્યમાં સત્ય વસ્તુનું આજે થયું મુજ ભાનજે. બાહુબલી. ૧૨ પભગિનિ બ્રાતા-પિતાના માર્ગે સહુ ગયા. ત્યાગ વિરાંગને-ધર્મના થઈને જાણજે. તવ રમંણુતાં. અનુંભવજ્ઞાનની ભૂમીકા. મુનિ મારગ છે અમૂલ્ય ગુણની ખાણજે. બાહુબલી ૧૩ મુનિ મમતા જોઇ, ભરતજી વાંદતાં.
સ્તુતિ કરતાં વિનિતાપુરમાં જાય, નિલેપ રહીને નીતિથી, રાજ્યને પાલતાં.
ઉદય કરવા ગુના, નિત્ય ગુણ ગાય છે. બાહુબલી ૧૪ ૧ નદી. ૨ સંસાર. ૩ લક્ષ્મી ૪ સ્ત્રી. ૫ બહેન.
