________________
553
-
भूपाल; सज्जन विरोधि जन हुओ रे, नवि लज्जालु दयालो रे. कहे० ॥६१।। निर्लोभी निरमाइया रे, सुधा चारित्रवंत; थोडा मुनि महियले हुसे रे, सुण गौतम गुणवंत रे. कहे० ॥६२॥ गुरु भक्ति शिष्य थोडला रे, श्रावक भक्ति विहिण; मात पिताना सुत नही रे, ते महिलाना आधिनो रे. कहे० ॥६३।। दुप्पसह सूरि फल्गुसिरीये, नागिल श्रावक जाण; सच्चसिरि तिम श्राविका रे, अंतिम संघ वखाण्यो रे. कहे० ॥६४॥ वरस सहस अॅकवींसते रे, जिन शासन विख्यात; अविचल धर्म चलावशे रे, गौतम आगल वातो रे. कहे० ॥६५॥ दुषमे दुषमा कालनी रे, ते कहीये शी वात; कायर कंपे हैडलो रे, जे सुणतां अवदातो रे. कहे० ॥६६।।
(ढा. ४) मुज शुं अविहड नेह बांध्यो, हेज हैडा रंगे, दृढ मोह बंधण सबल बांध्यो, वज्री जिम अभंग; अलगा थया मुज थकी अहने, उपजशे रे केवल नियअंग के गौतम रे गुणवंता. ॥६७।। अवसर जाणी जिनवरे, पूछीया गौतम स्वाम; दोहग दुखीया जीवने, आवीये आपण काम, देव शर्मा बंभणो, जइ, बुझवोरे ओरे ढुंकडे गाम के.गौ० ॥६॥ सांभली वयण जिणंदमुं, आणंद अंगन माय; गौतम बे कर जोडी, प्रणम्यां वीर जिनना पाय; पांगर्या पूरव प्रीतथी, चउनाणी मनमां निरमाय के.गौ० ॥६६गौतम गुरु तिहां आवीयां, वंदाविओ ते विप्र; उपदेश अमृत दीधलो, पीधलो तिणे क्षिप्र; धसमस करता बंभणे, बारी वागी रे थइ वेदन विप्रके.गौ० ॥७०।। गौतम गुरुना वयणलां, नवि धर्या तिणे कान; ते मरी तस शिर कृमि थयो, कामिनी ने ओक तान, उठीयो गोयम जाणीओ, तस चवीयो रे पोताने ज्ञान के.गौ० ॥७१॥ .
(ढा. ५) चोसठ मणना मोती झगमगे रे, गाजे गुहिर गंभिर शीरे रे, पुरां तेत्रीश सागर पूरवे रे, नादे लिणा लवसंत्तमिया सूर रे, वीरजी वीरजी वखाणे रे जगजन मोहीयो रे. ॥७२॥ अमृतथी अधिकी मीठी वाणी रे, सुणतां सुखडो जे मनडे संपजे रे; ते लहेस्ये जे पोहोंचस्ये निर्वाण रे. वी० ॥७३।। वाणी पडछंदे सुर पडिबोहीयों रे, सुणतां पामे सुख संपत्तिनी कोड रे; बीजा अटल उलटथी घणां रे, आवी बेठा आगल बे कर जोड रे. वी० ॥७४॥ सोहम इंदो शासन मोहीयारे, पूछे परमेश्वर ने तुम आय रे; बे घडी
