________________
519
मरिचिने प्रदक्षिणा देता, नमी वंदी ने अम कहेता. ॥५॥ तुमे पुन्याइवंत गवाशो, हरि चक्री चरम जिन थासो; नवी वंदु त्रिदंडीक वेश, नमुं भक्तिये वीर जिनेश. ॥६॥ अम स्तवना करी घर जावे, मरीची मन हर्ष न मावे; म्हारे त्रण पदवीनी छाप, दादा जिन चक्री बाप. |७|| ओम वासुदेव धुर थइशुं, कुळ उत्तम म्हारुं कहीशुं; नाचे कुळ मदशुं भराणो, नीच गोत्र तिहां बंधाणो. ॥८॥ अक दिन तनु रोगे व्यापे, कोइ साधु पाणी न आपे; त्यारे वंछे चेलो ओक, तव मळीयो कपिल अविवेक. ॥६॥ देशना सुणी दीक्षा वासे, कहे मरिची लीयो प्रभु पासे; राजपुत्र कहे तुम पासे, ले| अमे दीक्षा उल्लासे. ॥१०॥ तुम दरशने धरमनो हेम, सुणी चिंते मरीची अम; मुज योग्य मल्यो जे चेलो, मूळ कडवे कडवो वेलो. ॥११॥ मरिची कहे धर्म उभयमां, लीओ दीक्षा जोवन वयमां; जेणे वचने वध्यो संसार. मे बीजो कह्यो अवतार. ॥१२॥ लाख चोराशी पूरव आय, पाळी पंचमे स्वर्ग सधाय; दश सागर जीवित त्यांही, शुभ वीर सदा सुखदाइ. ॥१३॥
(ढा. ३) (रागः--रघुपति राघव) पांचमे भव कोल्लाग सन्निवेश, कौशिक नामे ब्राह्मण वेश; अंशी लाख पूरव अनुसरी, त्रिदंडीयाने वेशे मरी. ॥१॥ काळ बहु भमियो संसार, थुणा पुरी छठो अवतार; बहोतेर लाख पूरवने आय, विप्र त्रिदंडीक वेष धराय. ॥२॥ सौधर्मे मध्य स्थितिये थयो, आठमे चैत्य सन्निवेशे गयो; अग्निद्योत द्विज त्रिदंडीयो, पूर्व आयु लाख साठे मूओ. ॥३॥ मध्य स्थितिओ सुर स्वर्ग इशान, दशमे मंदिरपुर द्विज ठाण; लाख छप्पन पूरवायुधरी, अग्निभूति त्रिदंडीकी मरी. ॥४॥ त्रीजे स्वर्ग मध्यायु धरी, बारमे भव श्वेतांबी पुरी; पूरव लाख चुमालीस आय, भार द्विज त्रिदंडीक थाय. ॥५॥ तेरमे चोथे स्वर्गे. रमी, काळ घणो संसारे भमी; चउदमे भव राजगृही जाय, चोत्रीस लाख पूर्वने आय. ॥६॥ थावर विप्र त्रिदंडी थयो, पांचमे स्वर्गे मरीने गयो; सोळमे भव क्रोड वरसनुं आय, राजकुमार विश्वभूति थाय. ॥७।। संभूति मुनि पासे अणगार, दुक्कर तप करी वरस हजार; मासखमण पारणे धरी दया, मथुरामां गोचरीये गया. ॥८॥ गाये हण्या मुनि पडीया वशा. विशाखा नंदी पितरीयां हस्या, गौशृंगे मुनि गर्वे करी, गयणे उछाली धरती धरी, ॥६॥ तप बळथी होज्यो बळ धणी,