________________
514
हुं पुण पुन्याई छोटो; भगवू कापड करशुं, माथे छत्रते धरशुं. ॥१०॥ पाये पानही पेरशुं, स्नान शुची जले करशुं; प्राणी थूल नही मारूं, खूर मुंड चोटीओ धारुं. ॥११।। जनोइ सोवन केरी, शोभा चंदन भलेरी; हाथे त्रिदंडीयुं लेवू, मन माहे चिंतव्यु अहवं. ॥१२॥ लिंग कुलिंगी- रचीउं, सुख कारण जे मचीऊं; गुण साधुना वखाणे, दीक्षा योग ते जाणे. ॥१३।। आणी जतिओने आपे, शुद्धो मारग ते स्थापे; समवसरण रच्युं जाणी, वांदे भरत विन्नाणी. ॥१४॥ बारे पर्षदा राजे, पूछे भरत ओ आजे; कोई छे तुम सरीखो, दाख्यं मरीची नीको. ॥१५॥ पहेलो वासुदेव थाशे, चकवर्ति मूकाओ वासे; चोवीशमो श्री तीर्थंकर, वर्धमान नामे जयंकर. ॥१६।। उलस्युं भरतनुं हैयुं, जई मरिचिने कह्यु; ताते पदवी ओ दाखी, हरी चक्रि जिनपद भाखी. ॥१७॥ त्रण प्रदक्षिणा देइ, वंदन विधिशुं करेइ; स्तवतो करे ओम दाहो, पुत्र त्रिदंडी न राहो. ॥१८॥ वांदु छु अह मरम, थाशो जिनपति चरम; अम कही पाछो वलीयो, गरवे मरीची. चडीयो, ॥१६।। ___ढा. २ (राग :--छठ्ठो आरो अवो आवशे) इक्ष्वाग कुले हुं उपनो, मारो चक्रवर्ति तातजी; दादो माहरो जिन हुओ, हुं पण त्रिजग विख्यातजी. ॥१॥ अहो? अहो? उत्तम कुल माहरु, अहो! अहो! मुज अवतारजी; नीच गोत्र तिहां बांधीउं, जुओ जुओ करम प्रचारजी. अ० ॥२॥ आ भरते पोतन पुरे, त्रिपृष्ट हरि अभिरामजी; महाविदेह क्षेत्र मुकापुरी, चक्री प्रियमित्र नामजी. अ० ॥३॥ चरम तीर्थंकर थाइशें, होशे त्रिगईं सारजी; सुर नर सेवा सारशे, धन्य धन्य मुज अवतारजी. अ० ॥४॥ रहे मदमातो अणि परे, ओक दिन रोग अतीवजी; मुनि जन सार को नवी करे, सुख वंछे निज जीवजी. अ० ॥५॥ कपिल नामे कोइ आवीयो, प्रतिबोध्यो निज वाणीजी; साधु समिपे दीक्षा वरो, धरम छे तेणे ठामजी. अ० ॥६॥ साधु समीपे मोकले, नवी जाओ ते अजोगजी; चिंते मरीची निज मने, दीसे छे मुज जोगजी. अ० ॥७॥ तव ते वलतुं बोलीयो, तुम वांदे शुं होयजी; भो! भो! धरम इहां अछे, उत्सूत्र भांख्यु सोयजी. अ० ॥८॥ तेणे संसार वधारीओ, सागर कोडा कोडीजी; लाख चोराशी पूरव तणुं, आयु त्रीजे भव जोडीजी. अ० ।।६।। भव चोथे स्वर्ग पांचमे, सागर स्थिति दश जाणजी; कौशीक द्विज भव