________________
496
जोग जो; जन्म्या श्री जिन वीर हुई वधामणी रे जो; सहु धरणी विकसी जगमां थयो प्रकाशजो सुर नरपति घर वृष्टि करे सोवन तणी रे जो. ॥१३॥
(ढा. ३) (राग : अंधारानो दीवडो ने) जन्म समय श्री वीरनो जाणी, आवी छप्पन कुमारी रे; जगजीवन-जयकारी जिनजी, (२) जनम महोत्सव करी गीत ज गावे; प्रभुजी ने जाउं बलिहारी रे. ।।१।। तत्क्षण इंद्र सिंहासन हाल्युं, सुघोषा घंट वजडावी रे; जि० मळिया कोडी सुरासुर देवा, मेरु पर्वत आवी रे. ज० ॥२॥ इंद्रो पंच रुपे प्रभुजीने, सुरगिरि उपर लावे रे; जि० यत्न करी हियडामा राखे, प्रभुजीने शीश नमावे रे. जि० ॥३॥ ओक कोडी साठ लाख कळशला, निर्मळ नीरे भरीया; जि० न्हानो बाळक ओ किम सहशे, इंद्रे संशय धरिया रे. जि० ॥४॥ अतुल बलि जिन अवधे जोई, मेरु अंगुठे चांप्यो रे; जि० पृथ्वी हाल कल्लोल थइ तव, धरणीधर तिहां कंप्यो रे. जि० ॥५॥ जिननुं बळ देखीने सुरपति, भक्ते करीने खमावे रे; जि० चार वृषभना रुप धरीने, जिनवरने न्हवरावे रे. जि० ।।६।। अमृत अंगुठे थापीने, माता पासे मेले रे; जि० देव सहु नंदिधर जावे, आवता पातक ठेले रे. जि० ॥७||हवे प्रभाते सिद्धारथ राजा, अति घणां उच्छव मंडावे रे जि. चकले चकले नाच करावे, जगतना दान ठंडावे रे. जि. ॥८॥ बारमे दिवसे सज्जन संतोषी, नाम दिधुं वर्धमान रे; ज० अनुक्रमे वधता आठ वरसना, हुआ श्री भगवान रे. ज० ॥६॥ अक दिन प्रभुजी रमवा चाल्यां, ते तेवडा संघाते रे; जि० इंद्र मुखे प्रशंसा निसुणी, आव्यो सुर मिथ्यात्वी रे. जि० ॥१०॥ पन्नग रुपे झाडे वळग्यो, प्रभुजीओ नांख्यो झाली रे; जि० ताड समान वळी रुप कीg, तव मुठीओ नांख्यो उछाळी रे. जि० ॥११॥ चरणे नमीने खमावे ते सुर, नाम धरे महावीर रे; जि० जेहवा तुमने इंद्रे वखाण्या, तेहवा छो प्रभु धीर रे. जि० ॥१२॥ मात पिता निशाळे भणवा, मुके बाळक जाणी रे; जि० इंद्र आवी तिहां प्रश्न ज पूछे, प्रभु कहे अर्थ वखाणी रे. जि० ॥१३॥ जोवन वय जाणी प्रभु परण्या, नारी यशोदा नामे रे; जि० अठ्ठावीश वर्षे प्रभुजीना, मातापिता स्वर्ग पामे रे. जि० ॥१४॥ भाई तणो अति आग्रह जाणी, दोय वरस घर वासी रे; जि० तेहवे लोकांतिक सुर बोले, प्रभु कहो धर्म प्रकाशी रे. जि० ॥१५॥