Prachin Chaityavandan Stuti Stavan Parvtithi Dhalo

SR No.: 032195
Original Sutra Author: N/A
Author: Dinmanishreeji
Publisher: Dhanesh Pukhrajji Sakaria
Publication Year: 2001
Total Pages: 634
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 14 MB

Page 536

487
दुःख वारता, हे श्रोताजनो? नरकनां दुःख सांभळता हैया थरथरे, परनारी संगत जे करता, वळी पाप थकी पण नवि डरता, जमरायनी शंका नवि धरता; सुणो० ॥१॥ हे गुणवंता वीर वाणी सांभळीने धर्म खजानो भरो....लोह तणी पूतळी ने तपावे छे, अति अग्निमय करावे छे, तस आलिंगन देवरावे छे, सुणो० ॥२॥ पांचशे जोजन उछाळे छे, आकाशे पडता झाळे छे पछी पकडी भोय पछाडे छे. सुणो० ॥३॥ धान थईने तेहने करडे छे, झाळी परमाधामी मरडे छे, वळी तेहनी पाछळ दोडे छे, हे श्रोता० ॥४॥ मृगनी जेम पासमां पकडे छे, करवतथी तेहने फाडे छे, वळी पकड़ी पकडी भमावे छे, सुण० ॥५॥ वळी तेहने शळीओ चडावे छे, कान नाक पण तेहना कापे छे, वळी भरसाडमां तेहने भारे छे, सुणो० ॥६॥ वळी खाल उतारी जलावे छे, उकळता तेलमां घाले छे, विरूआ विपाको देखाडे छे, सुणो० ॥७॥ मांस कापीने खवडावे छे, ओम जीव घणा दुःख पावे छे, अति त्रासमां समय वितावे छे, सुण० ॥८॥ वळी शरीरमां खार मिलावे छे, ओम परमाधामी दुःख देखाडे छे, शुभवीरनी वाणीओ शीतळ थावे छे, सुण० ॥६।।
दुहा) भूमि छे तिहां आकरी, वन जे शीतल जाण; आवी बेसे तरु छांयडी, पडता भांजे प्राण. १ विरुआ विषय विलास छे, सुख थोडं दुःख बहु जाण; नरक तणां दुःख सांभलो, भाखे वीर वर्धमान. २
(ढा. ५) (राग : अढारमे भवे) कुंभिमां करतां पाक. देह ते जाणो रे; तेल घाणीमां तेह, पीले जिम राणो रे. १ महेर न आवे तास, बोचीये झाले रे; रस काढे तनुथी जेह, वळी वळी बाळे रे. २ नाठा जाये तेह, मन भयभ्रांति रे; परमाधामी तेह, झाले ओकांते रे. ३ शूलि परोवे जेह, दांतमां लेवे रे; वळी मारी करे शत खंड, घणुं दुःख देवे रे. ४ फिर फिर लागे पाय, वेदना सहेता रे; ओम काळ अनंतो त्याय, सहे दुःख मरतां रे. ५ हवे तो सह्या न जाय, नारकी दुःखडां रे; कोईन पूछे सार, नारकी जीवडा रे. ६ नहि शरण तस कोई, अशरण मरता रे; परमाधामि जेह, बहु दुःख देता रे. ७ सांभळी थरहरे देह, कंपे प्राणी रे; कहे मुक्ति आपो महाराज, प्रभु शिरनामुं रे. ८
(दुहा) पाप कर्म कीधां घणां, कीधा जीवनां संहार; पीडा न जाणी परतणी, जीवडो बडो गमार. १ अलिकवचन मुख भाखिया, पारका चोर्या