________________
428
मिथ्या दुरे तजो रे, लाल, आराधो गुण थोकरे भविकजन; वीरनी वाणी सांभळी रे लाल, उछरंग थया बहु लोक रे...भविक-जन०..॥३॥ आणी बीजे केई तर्या रेलाल, वळी तरशे, करशे संग रे, भविकजन, शशी सिद्धि अनुमानथी, रे लाल, शैला नागधर अंकरे, भविकजन०..॥४॥ अषाढ सुदि दशमी दिने रे लाल, ओ गायो स्तवन रसाळ रे, भविकजन; नवलविजय सुपसायथी रे लाल, चतुरने मंगळ माळ रे०..भविकजन०..॥५॥
(2) श्री सीमंधर जिन ढाळो-७ (दुहा) सुण सुण सरस्वती भगवती, ताहरी जग विख्यात; कविजननी कीर्ति वधे, तिम तुमे करजो मात. ॥१॥ सीमंधर स्वामी महाविदेहमां, बेठा करे वखाण; वंदना मारी त्यां जई, कहेजो चंदा भाण. ॥२॥ मुज ह्रदय संशय भयु, कोण आगळ कहुं वात, जे शु बांधी गोठडी, तस मुजन मीले धात०. ॥३॥ जाणुं तो आq कने, विषम वाट पंथ दुर; डूंगरने दरिया घणा, वच्चे नदी वहे पूर. ॥४॥ ते माटे इहां कने रही, जे जे करुं विलाप; ते तमे प्रभुजी सांभळी, अवगुण करजो माफ. ॥५॥ ___ ढा. १ भरत क्षेत्रना मानवी रे, ज्ञानी विना रे मुंझाय; तेणे कारण तुमने घणुं रे, प्रभुजी मनमां चहाय रे स्वामी०...॥१॥ आवो आणे क्षेत्र, तुम दर्शन जो देखीओ रे तो, निर्मळ थाय मारा नेत्र रे; स्वामी, आवो आणे क्षेत्र०..॥२॥ गाडरियो परिवार मिल्यो रे, घणा करे ते खास; परिक्षावंत थोडा हुवारे, श्रद्धानो अविश्वास रे०...स्वामी०...॥३॥ धर्मीनी तो हांसी करे रे, पक्ष विहुणो सीदाय, लोभ घणो जग व्यापीयो रे; तेणे साचुं नवि थाय रे०..स्वामी०...॥४॥ समाचारी जुदी जुदी रे, सहु कहे माहरो धर्म; खरं खोटुं केम जाणीअरे, ते कोण भांगे भर्म रे स्वामी०...॥५॥ ___ढा. २ वीरजी ज्यारे इहा विचरता, त्यारे वर्तति शांतिरे; जे जन
आवीने पूछता, तस भांगती भ्रांती रे०...॥१॥ है है ज्ञानीनो विरह पड्यो, ते तो दहे मुज दुःख रे; स्वामी सीमंधर तुज विना, ते मुज कुण करे सुख रे०...॥२॥ विरहिणीनी रयणी जेसी, तेसी मुज घडी जाय रे; वात मुखे नवनवी सांभळी, पण निर्णय नवि थाय रे०...॥३॥ जे जे दुर्भागी जीवडा,
