________________
309
भावे सिय अस्तिता रे, पर नास्तित्व स्वभाव; अस्तिपणे ते नास्तिपणे रे, सिय ते उभय स्वभावो रे, कुं० ॥८॥ अस्ति स्वभाव जे आपणो रे, रुचि वैराग्य समेत प्रभु सन्मुख वंदन करीरे, मांगीश आतम हेतो रे, कुं० ॥६॥ अस्ति स्वभाव जे रुचि थई रे, ध्यातो अस्ति स्वभाव; देवचंद्र पद ते लहे रे, परमानंद जमावो रे, कुं० १०
(5) श्री कुंथुनाथ जिन स्तवन
कुन्थु जिनेसर जाणजोरे लाल, मुज मननो अभिप्राय रे; जिनेश्वर मोरा, तुं आतम अलवेसरुरे लाल, रखे तुज विरहो थाय रे. जि० तुज विरहो किम वेठियेरे लाल, तुज विरहो दुःखदायरे जि० तुंज विरहो न खमायरे, जि० क्षण वरसां सो थाय रे. जि० विरहो मोटी बलाय रे, जि० तुज० अ आंकणी १ ताहरी पासे आववुं रे लाल, पहेलां न आवतुं दाय रे; जि० आव्या पछी जे जायवुं रे लाल, तुज गुण वशे न सुहायरे. जि० तुज० २ न मिल्यानो धोखो नहि रे लाल, जस गुणनुं नहि नाण रे; जि० मळीया गुण कळीया पछी रे लाल, विछुडत जाये प्राण रे. जि० तुज० ३ जाति अंधने दुःख नहि रे लाल, न लहे नयननो स्वादरे; जि० नयन स्वाद लही करी रे लाल, हार्याने विखवाद रे. जि० तुज - ४ बीजे पण किहां नवि गमे रे लाल, जिणे तुज विरहे बचायरे. जि० मालति कुसुमे म्हालीयो रे लाल, मधुप करी रे न जाय रे. जि० तुज० ५ वनदव दाधां रुखडां रे लाल, पाल्हवे वली वरसात रे; जि० तुज विरहानलता बल्या रे लाल, काल अनंत गमातरे. जि० तुज० ६ टाढक रहे संगमां रे लाल, आकुलता मिटि जाय रे, जि० तुज संगे सुखीयो सदारे लाल, मानविजय उवज्झायरे. जि० तुज० ७ (6) श्री कुंथुनाथ जिन स्तवन
कुन्थुजिनेश्वर साचो देव, चोसठ इन्द्र करे जस सेव, साहिब सांभळो । तुं साहिब जगनो आधार, भव भमतां मुज नाव्यो पार, साहिब सांभळो । कहुं मुज मननी वात, मूकी आंबलो । सा० १ प्रशंसा उपर मुज रीझ, निंदा करे ते उपर खीज। साहिब सांभळो । ए बे तुमने छे समभाव । ते मांगु छं पामी दाव, साहिब सांभळो । २ । पुद्गल पामी राचुं रे हुं, ते नवि इच्छे