________________
297
रमझम करतो घुघरो रे, आल्यो मुज प्राण आधार रे. मा०...हु०...मा० ।।४॥ लो लाडकडा सुखडी रे, साकर द्राख बदाम रे, मरुकडलो करी मोहनोरे, रुपे जीत्यो काम रे० मा०...हु०...मा० ॥५।। मुख सुषमा जिम चंद्रमां रे, जीभ अमीरस नाल रे; आंखडी अंबुज पांखडी रे, वांकडी भमुह विचाल रे. मा०...हु०...मा० ॥६॥ दंतपंक्ति हीरा तति रे, अधर प्रवाली रंग रे; वदन कनक कज शोभा विचेरे, मार्नु जडीया नंगरे. मा०...हु०...मा० ||७|| खमा खमा तुज उपरे रे, हुं वारी वार हजार रे; सुरगिरी जीवन जीवजो रे, वधतो तुज परिवार के मा०...हु०...मा० ।।८।। तुज पगले कुरुदेशमां रे, वरते जीव अमारी रे; जगजीवन जिन! ताहरारे, गुण गाये सुरनारी रे० मा०...हु०...मा० ।।६।।
(7) श्री शान्ति जिन स्तवन सुणो शांति जिनेसर साहिबा, सुखकार करुणा सिन्धु; प्रभु तुम समको दाता नहि, निष्कारण त्रिभुवन बंधु... ॥१॥ जस नामे अक्षय संपदा होणे, वळी आधि तणी होवे शांति, दुःख दुरित उपद्रव सवी मीटे, भांजे मिथ्यामति भ्रांति... ॥२॥ तुं तो राग रहित पण रीझवे, सवि सज्जन केरा चित्त; निर्द्रव्य अने परमेश्वरु, विण नेहे तु जगमित्त... ॥३॥ तुं तो चक्री पण भव चक्रनो, संबंध कांई न कीधः तं तो भोगी योगी दाखियो, सहजे समतारस सिद्ध... ॥४॥ विण तेडयो नित्य सहाय छे, तुज लोकोत्तर आचार; कहे ज्ञानविमल गुण ताहरो, लहीजे गणवे किमपार... ॥५॥ इति...
(8) श्री शान्ति जिन स्तवन सुणो शांतिजिणंद सोभागी, हुं तो थयो छु तुम गुणरागी; तुमे निरागी भगवंत, जोतां किम मळशे तंत. ॥सुणो०।। १ हुं तो क्रोध कषायनो भरीओ, तूं तो उपशम रसनो दरीयो; हं तो अज्ञाने आवरीयो. तुं तो केवळ कमळा वरीओ. ॥सु०॥ २ हुं तो विषया रसनो आशी, तें तो विषया कीधी निराशी; हुं तो करमने भारे भार्यो, तें तो प्रभु! भार उतार्यो. ॥सु०॥ ३ हुं तो मोह तणे वश पडीओ, ते तो सघला मोहने हणीओ; हुं तो भव समुद्रमां खुच्यो, तुं तो शिवमंदिरमा पहोंच्यो. ॥सु०॥ ४ मारे जन्म मरणनो जोरो,
