________________
૫૪૪
મુનિ સંશય જઇ પૂછિયા જી રે, માય નદીધું દાન. સે।૦ ૨૩ વીર કહે તુમે સાંભલે! જી રે, ગારસ વેઢાર્યા૨ે જે; મારગ મલી મહીયારડી જી રે, પૂર્વ જન્મ માય એહુ. સા ૨૪
પૂરવ ભવ જિનમુખે લહી જીરૂ, એકત્ર ભાવે રે દેાય; આહાર કરી મુનિ કારિયા જીરે, અણસણ શુદ્ધ જ હોય. સા૦ ૨૫
જિન આદેશ લહી કરી જી રે, ચઢિયા ગિરિ વૈભાર; શિલા ઊપર જઇ કરી જી રે, દેય મુનિ અણુસણુ ધાર. સા૦ ૨૬ માતા ભદ્રા સંચર્યાં જી રે, સાથે બહુ પરિવાર; અંતેર પુત્રજ તણા જી રે, લીધા સèા સાર. સા
૨૯
સમવસરણે આવી કરી જી રે, વાંધા વીર જગતાત; સકલ.સાધુ વાંઢી કરી જી રે, પુત્ર જોવે નિજ માત, સા॰ ૨૮ જોઈ સધલી પરષદા જી રે; નવ ઢીઠા ઢાય અણુગાર; કર જોડી કરે વિનતિ જી રે, ભાંખે શ્રીજિન રાજ. સા
૧૯
વૈવારિગિર જાઇ ચડયા જી રે, મુનિ રિસણ ઉમંગ, સહુ પરિવારે પરવર્યાં જી રે, પહેાતા ગિરિવર શૃંગ. સે॰
દેય મુનિ અણુસણુ ઉચ્ચરી જી રે, ઝીલે ધ્યાન મઝાર; મુનિ દેખી વિલખા થયા જી રે, નયણે નીર અપાર,સા॰ ૩૧
ગદ્દગઢ શબ્દે બાલતી જી રે, મલી ખત્રીસે નાર; પિડા બેલા બેાલડા જી રે, જિમ સુખ પામે ચિત્ત, સા॰ ૩૨ અમે તા અવગુણે ભર્યાં જી રે, તું સહી ગુણ ભંડાર; સુનિવર ધ્યાન ચૂકા નહી જી રે, તેહને વચને લગાર. સા॰ ૩૩
','
