________________
૧૮૭
ધન કણ કંચન રે ઋદ્ધિ ઘણી અછે રે, ભેગવે ભેગ સંસાર; છતી ઋદ્ધિ વિકસે રે જાયા ઘર આપણે રે, પછી લેજે સંયમ ભાર, ધારણું મેઘકુમારે રે માતા બૂઝવી રે, દીક્ષા લીધી વીરજીની પાસ પ્રીતિવિમળ રે ઈણિ પરે જ્ઞશ્ચરે રે, પહોંતી મહારા મનડાની આશ, ધારણી
૩૩ શ્રી સીતાજીની સઝાય. જનક સુતા હું નામ ધરાવું, રામ છે અંતરજામી, પાલવ હમારે મેલને પાપી, કુળને લાગે છે ખામી, માંજે, માંજો, માંજો, માંજે, અંતરજામી. મહારે નાવલી દુહવાય, મને સંગ કેને ન સહાય; મહારૂં મન માંહેથી અકળાય. અં. ૧ (એ આંકણી) મેરૂ મહીધર ઠામ તજે જે, પત્થર પંકજ ઉગે; જે જળધિ મર્યાદા મૂકે, પાંગળે અંબર પૂગે. અં૦ ૨. તે પણ તું સાંભળને રાવણ, નિશ્ચય શિયળ ન ખંડ, પ્રાણ હમારા પરલેક જાએ, તે પણ સત્ય ન છેતુ. અં૦ ૩. કુણ મણિધરની મણિ લેવાને, હૈડે ઘાલે હામ; સતી સંગાથે સ્નેહ કરીને, કહે કુણ સાધે કામ. અં૦ ૪ પરદારાને સંગ કરીને, આખર કેણ ઉગરીયે કુડ કહું તે જે આલેચી, સહી તું જ દહાડે કરી. અં૦ ૫.
