________________
૧૭૦
૨૫. શ્રી વરાગ્યની સઝાય. જીવ તું ઘેન માંહે પડ્યો, તારી નિંદ્રાને વાર રે, નરક તણું દુઃખ દેહલાં, સેવ્યાં તે અનંતી વાર રે;
ચેતન ચેતજે પ્રાણાયા. ૧ ધન કુટુંબને કારણે. રહ્યો તું રાત દિવસરે, લાખ ચોરાશીને ખેળીએ, કર્યા તે નિત નવા વેષ રે. ૨૦૨ જ્યાં રે જઈશ તિહાં કર્મ આગલે,
ત્યાં તારા પડી રહેલા પાસ રે, ભેગવ્યા વિના છુટકે નહિ, કર્યા કમને દાસ રે ચેટ ૩ જેમ રે પંખી વાસ વસે, તેમ તું જાણુ સંસાર રે. ' આરે સંસાર અસાર છે, આઉખાને ન કર વિશ્વાસ રે. ૨૦૪ ભવિક જીવ તમે સાંભળે, પાળજે જીવદયા સાર રે, સત્યવિજય પંડિત ઈમ ભણે,
પ્રભુ આવાગમન નિવાર રે ચે. ૫
૨૬. શ્રી કમલાવતીની સઝાય. મેલે તે બેઠા મહારાણુ કમલાવતી
ઉડે છે ઝીણેરી બેહ, સાંભળ હે દાસી, જોઈ રે તમાસે ઈક્ષકાર નગરીને, મનમાં છે તે ઉપ સંદેહ, સાંભળ હે દાસી,
આજ રે નયરીમાં ખેપટ અતી ઘણું. કાંતે દાસી પરધાનને દંડ લીધે,
