________________
૧૬૧
માથા ઉપર મરણ ભમે, કેપી રહ્યો કાળ; ઓચિંતાની આવી પડશે, જમ કેરી ધાડ. મુરખ૦ ૨ ઉચાં મંદિર માળીયાં, ગોખના નહિ પાર; પંડ જ્યારે પડી રહેશે, કાઢશે ઘરની બહાર. મુરખ૦ ૩ લીલા વાંસની પાલખી, નાળીયેર જોઈએ ચાર મુજની દેરીયે તાણી બાંધશે, ઉંચકનારા ચાર. મુરખ૦ ૪ વન કેરી કાઠી, છાતી ઉપર ભાર; સુંદર વરણી કાયા બળે, ઉડી જાશે રાખ. મુખ૦ ૫ સગું વ્હાલું સ્વારથીયું, કરે કાગારોળ; ઝાંપા સુધી વળાવીને, ઝટ પાછું વળે. મુરખ૦ ૬ સંભાળે અરિહંત તેને, ઉતારે ભવ પાર; લબ્ધિવિજય ગુણ ગાવે, કરો ધર્મનાં કામ. મુરખ, ૭
૧૮ શ્રી બીજની સઝાય. બીજ કહે ભવી જીવને રે લેલ,
સાંભળે આણ રીજરે સુગુણનાર; સુકૃત કરણી ખેતમાં રે લોલ, - વ સમકીત બીજ રે, સુગુણનર૦ ધરજે ધર્મશું પ્રીતડી રે લોલ,
કરી નિશ્ચય વ્યવહાર રે, સુઈહભવ પરભવ ભવ ભવે રે લોલ,
હવે જય જયકાર રે સુગુણનર૦
૨
