________________
૧૪૩
રથ જોડી તિણે સમે રે ભાઈ, માંહે ઘાલ્યા માતને તાત રે.
માધવ૦ ૧૨ દેનું બાંધવ જુતિયા રે ભાઈ, આવ્યા પિળની માંય, દોનું બાંધવા બહાર નીકળ્યારે ભાઈ, દરવાજે પડિયે આયરે,
માધવ૦ ૧૩ પાછું વાળી જુએ તિહાં રે ભાઈ, ઘણા થયા દિલગીર, છાતી તે લાગી ફાટવા રે ભાઈ નયણે વછુટયાં નીર રે.
માધવ૦ ૧૪ હળદરને હરજી કહે રે ભાઈ, સાંભળ બાંધવ વાત, કિણ દીશી આપણે જાઈશું રે ભાઈ, તે દિશ એય બતાયરે.
માધવ ૧૫ વચન સુણી માધવ તણાં રે ભાઈ, હળધર બેલે એહ, પાંડવ ભાઈ કુંતા તણું રે ભાઈ, અબ જાઈયે તેને ગેહરે.
માધવ૧૬ વયણું સુણી હળધર તણા રે ભાઈ, માધવ બોલે એમ, દેશવટે દેઈ કાઢીયારે ભાઈ, તે ઘર જાઉં કેમરે. મા૧૭ વલનાં હલધર ઈમ કહે રે ભાઈ દેખી હશે દિલગીર, તે કિમ અવગુણ આણશે રે ભાઈ, ગિરૂઆ ગુણગંભીર રે.
માધવ૦ ૧૮ તે તેનાં કારજ કિયાં રે ભાઈ, ઘાતકીખંડમાં જાય, દ્રૌપદી સેંપી આણને રે ભાઈ, તે કેમ ભુલશે ભાઈરે. મા. ૧૯ અહંકારી શીર શેહરા રે ભાઈ, એવી સંપદા થાય, તે નર પાળા ચાલીયાભાઈ, આપદા પડી બહુ આય. મા. ૨૦
