________________
૧૩૧
માયા કપટ જે કેળવે, સુણેા॰ નરક તિય ચતુ... આયુ ધરે, રાગ તણે વશ માહીઆ, સુણેા॰ વિકળ થયા પરવશ પણે. ૮ કરણી અકરણી નવ ગણે, સુઘેા
માહ તિમિર અંધકાર પ;
મેહે મદ ઘાઢો ફરે, સુણેા દે મણી ઘણું જોર પડ઼ે. ઘાયલ જીમ રહે મતા, સુણેા॰ કહ્યું ન માને નેહ પણે; જીવ અે સંસારમાં, સુણેા॰ મેાહ કર્મીની સહી તાણી. ૧૦ અલ્પ સુખ સરસવ જેતુ, સુણા॰ તે તું મેરૂ સમાન ગણે; લાલે લંપટ વાહી, સુણેા॰ નવિ ગણે તે અંધ પણે. ૧૧ જ્ઞાની વિના કહેા કુણ લહે સુણા॰ શું જાણે છદ્મસ્થ પણે; અષ્ટમી એકાદશી ચતુર્દશી, સુણા
સામાયિક પાસહુ કરે.
૧૨
ધર્મને દીવસે કર્મના, સુણેા॰ આરભ કરે જે નર નારી; નિશ્ચ સદ્ગતિ નવિ લહે, સુષ્ણેા॰
અશુભ કર્મના છે ફળ ભારી. ૧૩ પચ ભરત પૉંચ ઐરવતે સુણેા॰ મહાવિદેહે તે પંચ ભણે; કમભૂમિ સઘળી થઇ, સુણા કલ્યાણક પંચ સય ગણે. ૧૪ શ્રી વિશાળ સામસૂરી પ્રભુ, સુણેા॰ તપગચ્છક શિરદાર ગુણી;
તમ ગુરૂચરણ કમળ ની, સુણા
સુવ્રતશેઠ સજઝાય ભણી. ૧૫
