________________
૩૬]
-
શ્રી શીવાદેવીનંદન ગુણાવલી
(૩૧) તું પાછો ફીરી મત જાય, શામળીયા તું પાછે ફીરી મત જાય; લા૫ડા માણસ પરે કરે જે, લોકમાં હાંસી થાય. “ તું તારે ઘરે સાહિબડો છે, હું મારે ઘરે રાજ; મેત્યે વિવાહ વિ છેડી જાતાં, નહીં ભલા માણસ કાજ.. આજ ક્યાં દિલમાં આઈ, પશુઓ સુણી પોકાર; તો આટલા દિન કિહાં ગયા થા, દવ ગૌરવસાર : માહરી વખતે ઉલખીયો છે, પરણેને યાદવરાય; કાજલવાને કંથડે કહેતાં, કેણને આવે દાય. જેવી સંગત સેવીયે રે, તે ગુણ થાય; નંદ ગેપાલા બાંધવાને, કીણી પરે શીખ દેવાય... એવડું ખુદયું જે ખમે રે, જેને ન હેય ઠીમ; પણ તુમહી પહેલાં જે લહે રે, પ્રીતમ અવિચલ ધામ..૬ એણપરે રાજુલ નેમજીએ, રાખ્યું શિયલ અભંગ; જ્ઞાનવિમલ શું કીજીએ રે, એણપરે રંગારંગ..૭
(૩૨) તેરણ આઈ કયું ચલે રે, નયણ મિલાઈ સેંણ મેહનીયા. મંદિર બેઠી યું કહે રે, રાજુલ ઝરતે નેણ મોહનીયાં. તે ૧ તેરે બિના ઓર ના ભજુંગી. હજી નરકી જાત; મેહ૦. કેડિ કલપ જેસી ગમે રે, વિરહાંકી દિનરાત મેતે ૨ નાથ બિના મેં તે કયું રહુંગી, ચલિએ દિવાની બનાય.પો આપ ચલે અંદાજસે રે, કયા હમ દેષ લગાય. મે તો ૦ ૩ સેલ સહસ અતેહરી રે, કાન્હઇયા ઉત્સંગ મહ૦ રંગભર જાતિ જામની રે, રાધાકે સંગ મોહનીયા. તે ૪
