________________
શ્રી વામાનંદન ગુણુવલી
( ૧૨૯ ). બલિઆના ઘા બખતરમાં બૂડે,
ભાલાની અણીયે અંગારા ઉડે; રડવડે મસ્તક જે અથડાએ,
કાયર ઉભા કમકમ થાઓ. (૩૦) ૨ક્ત ધારા વડે ચડ ચડ થાય,
ખેચરી કેરા પતર ભરાય; જૂઝે પણ શૂરા રણ સામા જાય,
બીજા મરીને વ્યંતર થાય. (૩) કૃણ જરાસંઘ જુદ્ધ અપાર,
કરતાં તે વરસ વીતી ગયા બાર; ન જિતે કઈ નહિં કેઈ હારે,
એહવે જરાસંઘ મનમાં વિચારે. (૨) માર હાથે છે જરાને દંડ,
શત્રુ મૂચ્છની વિદ્યા અખંડ, કેશવના લશ્કર ઉપર ફરું,
મૂછ મૂકીને સઘલાને રૂ. (૩૩) એહવું વિચારી જરા તિહાં મૂકે,
જાદવ દલ પડિયું કેઈ ન ઢકે, કાન એકાકી જાયે સંભાલી,
એક હાથે વાજે ન તાલી. (૩૪) કેમ એ છતા જરાસંઘરાય,
જદુપતિ રણમાં દિલગીર થાય,
