________________
અશોકવૃક્ષના આલંબને ધ્યાને મોહગ્રસ્ત જીવની અજ્ઞાન દશા દૂર થાય છે અને એક દિવસ જ્ઞાનાવરણીય કર્મ સર્વથા-સંપૂર્ણ અને સર્વાંશે ક્ષય થતાં અનંત જ્ઞાન-કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થઈ શકે છે.
:: દ્વિતીય પ્રાતિહાર્ય “પુષ્પવૃષ્ટિ”ના ધ્યાને દ્વિતીય દર્શનાવરણીય કર્મનો ક્ષય ::
ચિત્ર વિભો ! કથમવાડ્-મુખ-વૃત્તમેવ, વિષ્વક્ પતત્યવિરલા સુર-પુષ્પ-વૃષ્ટિઃ ? ત્વદ્-ગોચરે સુ-મનસાં યદિ વા મુનીશ ! ગચ્છન્તિ નૂનમધ એવ હિ બન્ધનાનિ.
હે સ્વામીન્ ! દેવતાઓ જયારે પુષ્પવૃષ્ટિ કરે છે ત્યારે તે પુષ્પો મુખ ઉપર રાખીને તથા બીટ-બંધન નીચું રાખીને પૃથ્વીને સ્પર્શ કરે છે એ આશ્ચર્યકારક છે, પરંતુ તેવું બને તેમાં કોઈ જ આશ્ચર્ય નથી કારણ કે આપનાં દર્શન પ્રભાવે અને પ્રતાપે શોભાયમાન અને સુકોમલ મનવાળાનાં આંતરિક અને બાહ્ય બંધનો અધોમુખ થાય અને ભાવો ઉન્મુખ-ઊર્ધ્વ ગતિવાળા બને તે પણ સ્વાભાવિક જ
છે.
આ શ્લોકમાં પ્રભુદર્શનના પ્રભાવે ભવ્યજીવોના ચિત્ત ઉપર કેવી મનોહર અસર થાય છે તેનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે. જેવી રીતે પુષ્પના બંધનો નીચે દબાઈને શંકાઈને રહે છે અને પાંદડીઓ વિકસીત રહે છે તેવી જ રીતે પ્રભુનાં દર્શન માત્રથી ભવ્યજીવોના રોમે રોમમાં આનંદની અનુભૂતિ થાય છે. તેમના ભાવોને વિકસ્યરતા પ્રાપ્ત થાય છે.
પ્રભુનું દર્શન અને પ્રભુનાં દર્શન :
પ્રભુનું દર્શન અર્થાત્ અરિહંત પરમાત્મા દ્વારા પ્રરૂપિત તત્ત્વ-સિદ્ધાંતોની સાચી શ્રદ્ધા, આવા સમ્યગ્દર્શનથી બુદ્ધિ આસ્તિકય ભાવવાળી બને છે, અદૃશ્ય પદાર્થોના અસ્તિત્વને પણ સ્વીકારવાના ભાવો જાગૃત થાય છે. સમ્યગ્દર્શન
૩૩ : અંતિમ લક્ષ્ય કર્મક્ષય
