________________
( ૨ ). માન્ય કરવી પડશે.” દૂતે પિતાના સ્વામીને સંદેશ કહી સંભળાવ્યો.
રે દુત? આ તે તારે ગડબડાટ છે કે તારા સ્વામીને! જે આ શરત તારા સ્વામીને માન્ય હોય તે અમે વાદીને લઈને આવશું. પ્રથમ તારા સ્વામીની સત્યતા માટે, શું પ્રમાણુ આપશે?” રાજાએ દૂતને ફરીને ખાતરી કરવા કહી સંભળાવ્યું.
“કને જરાજ? કારણવશાત યુધિષ્ઠિરે પણ દ્રોણપર્વમાં અસત્ય ભાષણ કર્યું. પણ મારા સ્વામી તે કારણ પડે તેય સત્યતાને ત્યાગ કરે નહી, એ આપ નિશ્ચય સમજજે.” દૂતે પિતાના સ્વામીની વતી ખાતરી આપી. “સાક્ષાત ધર્મની મૂર્તિ જ અમારા ધર્મરાજ તે કહેવાય.”
“
એ મ? તે ઠીક? તારા રાજાને કહેજે કે અમે અમારા ગુરૂ બપ્પભટ્ટસૂરિને લઈને આવશું તમે પણ વનકુંજરને લઈને આવે. આપણે આપણા બન્નેને સીમાડે
જ્યાં એક થાય છે ત્યાં મળશું.” રાજાએ પિતાને છેવટને સંદેશ કહી સંભળાવ્યો.
“અમારા સ્વામીને ત્યાં આવ્યા હતા એ સૂરિજીને લઈ આવશે, એમજ કની?” તે ચોકસી કરવાને પૂછયું.
“હા? એ જ! તમારા ધર્મરાજના મેમાન! પણ આજે તે ધર્મરાજના મેમાન વર્ધનકુંજર છે ને? એ બને વાદીઓ ભલે વાદ કરે. એમાં જે હારે તે માટે આપણું શરત મંજુર છે મને, પછી કાંઈ?” રાજાને કહ્યું
