________________
( ૩૧ )
રાજ પણ પેાતાના સૈન્ય સાથે એની મદદે આવે; કેમકે એને પેાતાની દિવ્ય શક્તિ ઉપર ભરાંસા હતા. ગમે તેવા વાદીને પણ એ જીતવા સમર્થ હતા. જગતના પંડિત અને વિદ્વાના એને મન તૃણુ સમાન હતા. ઘણા વાદીઓને પરાજય કરવાથી એના ગવ પણ આસમાન સુધી પહોંચી ગયા હતા. જેથી આ યુકિત સાંભળ્યા પછી એના મનમાં અનેક તર ંગા ઉઠવા લાગ્યા. હવે તલવારના બળથી સ્માર્ત્ત ધનુ ગારવ વધારનાર શંકરાચાય અને તુચ્છ લાગ્યા. જૈનોના તા એને હિંસાખજ નહાતા. “સિંહ આગળ ગરીબ બિચારા બકરાનું શું ગજું ? મોન્મત્ત ગજેદ્રો આગળ સસલાં પોતાના ટકાવ કરી શકે ખરાં? હું કાણુ? જગતમાં અદ્વિતીય મહા વાદી? ઐદ્ધમત એ જગતમાં સર્વોપરી જગતપૂજ્ય ધર્મ ? એના ઉપાસકેા તે મેટા રાજાએજ હાવા જોઇએ, એ શંકરાચાય ના દિવસેા હવે ભરાઇ ગયા છે. મારેા ચમત્કાર જ્યારે જોશે ત્યારે મિચારી પોતાની શુદ્ધ યુદ્ધ ખેાશે. એ રાંક મગતરૂં આ કેસરીના પ્રભાવ નજ જાણે ! ગજે દ્રો ત્યાંજ સુધી ગઈ શકે કે જ્યાંસુધી કેસરીની વીરહાક એમને કાને અથડાય નહીં! બસ હવે તેા ખેડા સર ! ”
*
