________________
(૮૦) અહીયાંથી દાદિ ચારેવેની ઉત્પતિ થઈ. વ્યાસજીએ બ્રહાસુત્ર રચ્યું જેમ તૈયાયિક મતના મુખ્ય આચાર્ય ગતમરૂષિ થયા તેમજ વેદાંત મતના મુખ્ય આચાર્ય વ્યાસજી થયા. આ બંને દર્શન એક બીજાના પ્રતિપક્ષીપણે રચાયાં છે. આ વેદાંત મત જૈન મતની પ્રબળતાથી બનાવેલ સિદ્ધ થાય છે. જેના અને સાંખ્યદર્શનનું અનુકરણ કરીને એ મત બને છેએ વેદવ્યાસે પિતાના બ્રાસૂત્રમાં જેની મતની સ્યાદવાદ શૈલીના સપ્તભંગીનું ખંડન કરેલું છે. બીજા અધ્યાયના બીજા પાદનું તેત્રીસમું સૂત્ર જુઓ! - વ્યાસજીને જેમની સામે શિષ્ય મિમાંસકશાસ્ત્રને કર્તા હોવાથી મિમાંસક મતને મુખ્ય આચાર્ય જેમની ગણાય છે. અર્થાત મિમાંસકદર્શન જેમની થકી ઉત્પન્ન થયું. શેષ ઉપનિષદ અને વેદાંત અન્ય રૂષિઓએ પાછળથી બનાવ્યા.
વ્યાસજીને શિષ્ય વૈશંપાયન. એને યાજ્ઞવલ્કક્ય નામે શિષ્ય હતે. એને પિતાના ગુરૂ વૈશંપાયન તથા બીજા રૂષિ સાથે ઝઘડે થે. જેથી કોઈ સૂર્ય નામે રૂષિ સાથે મલી જઈ એણે ને યજુર્વેદ એ. એનું નામ એણે શુકલ યજુર્વેદ શખ્યું યાજ્ઞવલ્કયના પક્ષમાં પણ ઘણા બ્રાહ્મણે થઈ ગયા છેવાથી એ બધાએ મળીને પૂર્વના વ્યાસજીના યજુર્વેદનું નામ કૃષ્ણયજુર્વેદ રાખ્યું અને એને સાપિત અંધકારમય યજુર્વેદ ઠરાવ્યું. એ યાજ્ઞવલ્કય પાછળથી સુલસા નામની સંન્યાસીની ના પરિચયમાં આવવાથી ભ્રષ્ટ થયે. બંનેના વ્યભિચારથી પિપ્પલાદ નામે પુત્ર ઉત્પન્ન થયે મેટી ઉમર થતાં પીપલાદે
