________________
વાહરે મારાં ગિની દેવી? જેવું તમારું ધ્યાન તે આ દેવ? એમાં બેટું શું? ” બોલતાં બોલતાં એ વ્યક્તિ હસી પડી.
મારું ધ્યાન તમે ચલાવ્યું ! આહા! કેવું એ સુખદ ધ્યાન?”
તે એ ધ્યાનનું ફલ તમે ઠીક માગ્યું છે? વરદાન તે સારું હતું !”
હાય! હું ભેળી ઠગાઈ ગઈ ! તમે તે બડા ધુર્ત ! મારી છાની વાત સાંભળી ગયા?”
તે તમારા મનના મને રથ સફળ થયા ! મનના દેવ પ્રત્યક્ષ થયા?”
અરે? તે તમને જોઈ એટલી બધી ગભરાઈ ગઈ કે તમારા શબ્દો પણ હું સમજી શકી નહી !”
ઠીક જવા દે એ વાત? કમળા! તારા પિતાજી આજે કયાં ગયા છે?” તે વ્યક્તિએ વાતની દિશા ફેરવી એ વ્યક્તિ તે આમકુમાર પિતે હતે.
આમકુમાર તે દિવસના અણધાર્યા મેળાપ પછી અવારનવાર સામંતસિંહને મેમાન થતું. સિદ્ધસેનસૂરિએ પણ આમકુમારનું પરાક્રમ સાંભળ્યું હતું. એ મહાપુરૂષને લાગ્યું કે “રાજાને ગ્ય આ બાહુબળ પ્રજાના હિતમાં, દેશના રક્ષણમાં વપરાય તે ઠીક!” કેટલીક એની પ્રવૃત્તિની આ ચાર્ય ઉપેક્ષા કરતા. એને લાગ્યું કે એક રીતે સામંતસિંહ
