________________
(૩૦ ) બને અશ્વારોહીઓ પોતપોતાના ધનુષ્ય ઉપર બાણ ચડાવી શિકારની રાહ જોતા થોભ્યા.
“બાપુ! મોટી મોટી છલંગ મારતે એ આવે.” પિતાની ઝીણું નજરે દૂરથી કાબરચિત્રા પટ્ટાવાળું જબર પ્રાણી આવતું જોઈને કહ્યું
એ આપણીજ તરફ આવે છે ને?” પ્રઢ પુરૂષે કહ્યું. હા, બાપુ!” “તે સાવધાન!” *
ગાડીમાંથી છલું ભરતું અને વનમાં પિતાની હકુમત મંજુર કરતું એ ક્રૂર પ્રાણી બહાર ધસી આવ્યું ને આ ઘેડેસ્વારેને જોઈ દુરકર્યું. આ પ્રાણુ તે એક ભયંકર વાઘ હતે. જેવું એ પ્રાણ તેમની ઉપર ફાળ મારવા જાય છે, તેટલામાં એક સામટાં બે બાણ ધનુષ્યમાંથી છુટયાં. એકે પિતાનું નિશાન ખોયું અને બીજું સહેજ એના લેખંડી પગને ઘાચલ કરનારું થયું. વાઘના ક્રોધમાં વધારો થયો. આ બે ઘડેસ્વારમાંથી એક ઉપર એણે પ્રથમ લક્ષ્ય આપીને ફાળ ભરી. બીજી વખત બાણે છુટટ્યાં અને તે પિતાનું નિશાન ચુકી ગયાં.
એ પ્રાણને અત્યંત નજીકમાં આવેલું જોઈ તીર છોડવાને હવે અવકાશ ન રહેવાથી એ મજબુત પુરૂષે ધનુષ્ય ફેંકી દઈ પિતાને ભાલો એની તરફ તાકયે.
બાળા બહાદુર હતી, છતાં બે વખત પોતાનું નિશાન ચુકી જવાથી અને ભયંકર ગર્જના કરતા વાઘ
