________________
ત્યાગ–વૈરાગ્ય વૃત્તિ, એ સમશ્યા પૂરવાની એમની અદ્દભૂત શક્તિ એ ઉપર કવિ મુગ્ધ થયે હતે. “સૂરિવર ! રાજાઓ જેમના ચરણમાં નમન કરી રહ્યા છે એવા આપનું હું શું પ્રિય કરું?”
કવિરાજ ! અમે તે ત્યાગી છીએ. અમને કઈ ચીજને ખપ હોય! છતાં તમારા હૃદયમાં આવી અપૂર્વ ભક્તિ છે, એ શું થોડું છે!” ગુરૂએ કહ્યું.
છતાં ભગવદ્ ! કંઈ મારા લાયક કાર્ય હોય તે ફરમા ! જે બજાવી હું આપને અનુણ થાઉ!” કવિરાજ પિતાની અપૂર્વ ભક્તિ દર્શાવી.
“કવિવર ! હાલમાં એવું કંઈ ખાસ કારણ નથી. છતાં પણ જ્યારે એ કઈ સંજોગ ઉભું થશે, એમાં કદાચ અમને તમારી જરૂર જણાશે તો તે પ્રસંગે અમે તમને અવશ્ય યાદ કરશું સમજ્યોને !” બોલતાં બોલતાં સૂરિવર હસ્યા.
તે આપની કૃપા એટલી, એ દિવસ હું મારે ધન્ય થયેલે સમજીશ.” સૂરિવરનું વચન કવિરાજે વધાવી લીધું.
કવિરાજ ! અમે તે હવે વિહાર કરશું ! પણ કોઈ કઈ સમયે તમારી રાજસભામાં વાણી વિલાસને સમયે અમને યાદ કરજે?” સૂરિવર બેલ્યા.
અહીંની રાજ સભા અને રાજાને હાલમાં થોડા વખતને માટે તે આપશ્રી ક્ષણે ક્ષણે યાદ આવશે, જેમ જેમ આ તાજે
