________________
(૨૧) ધરાજ ચમ, એણે હાથ ઉપર હાથ પછાડ, જેસથી પિતાના અને હાથે એક બીજામાં ભરાવી આમળ્યા. “હા!. ભગવન? શું એ પિતે આમ હતો કે?”
મારા વચનમાં તમને અવિશ્વાસ છે રાજન? એ પોતે મને આમંત્રણ કરીને ચાલ્યા ગયા” સૂરિવરે જણાવ્યું.
એટલામાં રાજાની માનિતી વારાંગનાએ એક સુવર્ણ કંકણ રાજાના ચરણમાં મુકયું, રાજાએ સુવર્ણ કંકણ ઉપર આમ રાજાનું નામ વાંચ્યું. “ ઓહ આ શું? તને આ સુવર્ણ કંકણ કણે આપ્યું.”
દેવી રાતના મારે ત્યાં એક ઉત્તમ પુરૂષ આવેલા, મારી સેવાથી પ્રસન્ન થઈ આ સુવર્ણ કંકણ એમણે મને આપેલું સાથે કહેલું કે આ સુવર્ણ કંકણ તું રાજાને બતાવજે જેથી મહારાજ હું આપને બતાવા આવી છું.” વારાંગનાએ કહ્યું
શું તારે ત્યાં એ રાત રહેલે કે?” રાજાએ પૂછયું - “હા? મહારાજ!” તેણીએ જવાબ આપે.
ત્યાં તે દ્વારપાલે આવીને બીજું કંકણ રાજાને બતાવ્યું એ કંકણ પણ રાજાએ જાણી લીધું. કે તે આમરાજાનું હતું.
ભગવદ્ ! અફસોસ! હું ઠગાઇ ગયે, દેવે મને છેતર્યો. આવા પ્રબળ મેમાનની હું પરેરણાગત બરાબર ન કરી. શ. પણ હરક્ત નહી.”
