________________
( ૨૧૭) ચેાગ્ય તા નજ કહેવાય. મહારાજ ! થોડા દિવસતા રહેા અહીયાં ! ” દેવમાળાએ જણાવ્યું.
“ મને પણ જવું ગમતું તેા નથી. આવું સાંઢ પૂર્વના પ્રશ્નળપુણ્ય ચેાગેજ મલી શકે ? કે આ નવજુવાની અનાઘ્રાત પુષ્પની માફક હંમેશાં તાજીનેતાજી ભાગમાં આવે ? મારાં એવાં ક્યાંથી અહાભાગ્ય હેાય કે આ હમેશ ખીલેલ પુષ્પ મારા ભાગમાં આવી શકે !” રાજાએ જીજ્ઞાસાથી કહ્યું.
66
“તા શામાટે ઉતાવળા થાઓ છે ? હું તમારા ચરણની દાસી છું. રાજ આપણે નવાનવા અને તાજી યુવાનીના ભાગે ભાગવીશું. પૂર્વે ભરત મહારાજ પણ ગંગાદેવીના પડખામાં હજાર વર્ષ પર્યં ત રહ્યા હતા. મનુષ્ય સ્ત્રી કરતાં દેવમાળાઓ સાથેના ભાગમાં અસંખ્ય ગણું અધિક સુખ ભોગવાય. દેવાંગના મન ગમતુ રૂપ કરી શકે. ભાગને અનુકુળ સર્વ સામગ્રી મેલવી શકે. પુરૂષને પાતાની કળાથી અનંત ગણું સુખ આપી શકે.” દેવાંગનાએ કહ્યું,
“છતાં દેવી ફરજ આગળ હું લાચાર છું. તમારી વાત ઉત્થાપી શકુ તેમ નથી, તેમ ગુરૂ દૃન વગર પણ રહી શકતા નથી, એ ખાલમિત્રના વિયાગ અસા છે.”
રાજાનાં વચન સાંભળીને,દેવીએ કહ્યું. “જેવી તમારી સરજી !”
દેવીની રજા લઇ રાજા પેાતાના પરિવાર સાથે આગળ
