________________
(૨૬) મુસાફરનું મુવેલું શબ પડેલું એના જોવામાં આવ્યું. એ વૃક્ષની શાખાએ એક કરપત્રટાંગેલું લટકતું'તું. તેમાં એક અર્ધ ગાથા લખેલી રાજાએ વાંચી. તારા મનિયામ પિયા જો સુપત્તિ |
રાજાએ એ સમસ્યા રાજસભામાં પંડિત અને કવિએને કહી સંભળાવી પિતાપિતાની બુદ્ધિ વડે એમણે એનું ઉત્તરાર્ધ કહ્યું, પણ એથી રાજાના મનનું સમાધાન થયું નહિ. રાજાએ વિચાર્યું “વેશ્યાના મુખની માફક વિદ્યાનું મુખ કેણે જોયું નથી. પણ એના હૃદયને પકડનાર તે મારા મિત્ર જેવા કેઈ વિરલા જ હોય.” - રાજાએ પેલા ઘુતકારને બોલાવ્યો અને સૂરિવર પાસેથી આ સમસ્યા પૂર્ણ કરી લાવવા આજ્ઞા કરી. રાજાની આજ્ઞા પામીને ઘુતકાર એ સમસ્યા લઈ બીજી વખત બપ્પભટ્ટીજીની પાસે ગયે. સૂરિને નમી-વાંદીને સમસ્યા કહી સંભળાવી, સમસ્યાનું અધું પાદ સાંભળીને ગુરૂએ તરતજ આગળનું ઉત્તરાર્ધ પદ કહી એની પૂર્ણાહુતિ કરી.
" करवत्तय बिंदु निवदुणं गिहेणं तं अज्झ संभरि । - ઘુતકારે આ પાદપૂતિ કનોજરાજની આગળ આવીને કહી સંભળાવી રાજા ઘણે હર્ષમાન થયે, “આહા ? પિતાના મન પ્રમાણે સમસ્યા પુરનાર આજે જગતમાં એ એક જ સરસ્વતી પુત્ર છે. પ્રધાન પુરૂષને સમજાવી એમને અહીંયા
