________________
કેટલાંક
પણ આવે છે. આખરે એ આપની વાટ જેવા
(.૧૭૯) બન્નેના હદયમાં કોઈ છુપી પ્રેરણા થવા લાગી. એમાંથી પ્રેમ પ્રગટ થયે. એ પ્રેમમાંથી બચવા ઘણેય પ્રયત્ન કર્યો. પણ દિનપ્રતિદિન એમાં વૃદ્ધિ થતાં એક બીજાનાં હૃદય દગ્ધ થયાં.
વનના તફાનથી આ પ્રેમીઓ અધ:પાતનું ભાન ભૂલી પ્રેમની મીઠી સુવાસ લેવાને અધીરાં થયાં. - આજે અધિરી બાળા વિશિષ્ટ સંધ્યાકાળની વાટ જોતી હતી. એ સંધ્યા સમયે પણ ઘરને દૂર જતો હોય એમ તેને લાગ્યું. દુનીયામાં કેટલાંક દુ:ખ સહન કરી શકાય છે તે કેટલાંક અસહ્ય થઈ પડે છે. પ્રિયના મેલાપની વાટ જેવાની વેદના અસહ્ય હોય છે. આખરે વાટ જોતાં એ સાયંકાળની વેળા પણ આવી પહોંચી. જમી પરવારીને માતા પાસેથી પાડોસીને ત્યાં બેસવાની રજા લઈને વિશિષ્ઠા ખારા યુવકને ભેટવાને ચાલી. આહા ? એક પાપ કરવાની પાછળ એને બીજાં કેટલાંક પાપ કરવાં પડતાં હતાં. એનું એને ભાન નહોતું. અત્યારે તે એને હાલો એજ એનો વિષય હતો-ધ્યાન હતું. આ વિશિષ્ટ આવી તે હદયના દેવનાં પ્રથમ દર્શન થયાં. યુવકનું મુખ હસ્યું “વિશિષ્ટા? આવી? ભલે આવી. આજે બધાં બહાર ગયાં છે ને હું એકજ તારી રાહ જોતે ઉભું છું.”
એકાંત જોઈ વિશિષ્ટાનું હૈયું ધબકર્યું. છાતી ઉપર ધ્રુજતો હાથ નાખી એ ઉભી. જમીન ઉપર જકડાઈ ગયેલા ચરણેએ આગળ ચાલવાની ના પાડી.
વિશિષ્ટ ! આ દેવદુર્લભ સમય ભાગ્યમેજ
