________________
પણે ઉભી રહી. તેથી કરીને વિશ્વજીતે કહ્યું. “વિશિષ્ઠા મહેરબાની કરીને થોડા વખતને માટે તારે શું ધટપટ દુર કર અને મારી વાત સાંભળ? મારી વાત સાંભળી લીધા પછી તારે. ફાવે તે તું નિરંતર ઘુંઘટપટમાં તારૂં મુખ છુપાવી રાખજે, કઈ દિવસ એ વદન તરફ હું દષ્ટિમાત્ર પણ કરીશ નહી.”
વિશ્વજીતનાં એ વચન સાંભળીને વિશિષ્ટાના હૈયામાં પ્રાસકે પડશે. એનું શરીર પરસેવાથી ભીંજાઈ ગયું. જેસથી હૈયું ધબકવા લાગ્યું, એણે આસ્તેથી પતિની સામે નજર કરી. એ શાંત, ગંભીર, વૈરાગ્યવંત મુખમુદ્રા નિહાળી આશાભરી બાળા લાર કમકમી, ચરણ તે પૃથ્વી સાથે જડાઈ ગયા હતા; છતાં પણ માંડમાંડ ડગલાં ભરતી વિશિષ્ઠા પતિની પાસે આવીને ઉભી રહી.
પતિએ એને બેસવાની આજ્ઞા કરી એ મુજબ શરમાતી બાળા પતિથી સહેજ દૂર બેઠી. એને મનમાં સંકેચ થતાહતે. હૃદય મુઝાતું હતું. ન સમજાય એવી મનોવૃત્તિથી એનું શરીર કંપતું હતું.” હે ભેળાનાથી હેસ્વયંભુ? શંકર? મારી આશા તમે પૂર્ણ કરજે.” મનમાં એવી રીતે શંભુની પ્રાર્થના કરતી બાળા પતિ શું કહે છે એ સાંભળવાને આતુર થઈ.
જે વિશિષ્ટા? આજ ઘણા દિવસ થયાં હું તારી રાહ જેતે હવે તું આવી એ એક રીતે તે ઠીક જ થયું. આ ઘર, રાચ રચિલું, માલ મિલ્કત બધું તને ભળાવું છું. તને ગમે તે તું અહીંયાં રહે અથવા તે તારે પિયર જવા વિચાર હાય તો ત્યાં રહીને પણ તું તારી જીંદગીનું સાર્થક કરજે.”
