________________
મિત્ર અપના મિત્રને આચાર આચાર્ય
(૧૫) પણ કોઈ નવીન સાંભળવાને હાજરજ હતે. ગુરૂએ આતુર હદયે પ્રધાનની સામે જોયું. કુશલ વર્તમાન પૂછયાં, “ભગવાન અમારા મહારાજના જીવિતની આપને દરકાર હેયતે એમના મિત્ર બપ્પભટ્ટજીને આચાર્યની લક્ષ્મીને અભિષેક કરે? કને જરાજ પિતાના મિત્રને આચાર્યની લક્ષ્મીએ કરીને સહીત જેવા અતિઆતુર છે, માટે આપ એમને આચાર્ય પદવી આપે, કે જેથી અમે મહારાજની કૃપાના પાત્ર થઈએ.” *
રાજપ્રધાનને ઉત્તર-આગમનનું કારણ જાણીને ગુરૂ સહીત સંઘ પરમ સંતોષ પામ્યો. એમના હર્ષમાં વધારે થયે. સાંભળનારને એમ થયું કે બપભટ્ટજી આચાર્ય લક્ષ્મીને યોગ્ય જ છે.
તમારૂં કથન સત્ય છે. છતાં બપ્પભટ્ટજી હજી અગ્યાર વર્ષને બાલક ગણાય ! તે હાલમાં અહીયાં ભલે રહે. ઉમ્મર લાયક થતાં એને આચાર્ય લક્ષ્મીથી યુક્ત તમારી તરફ રવાને કરીશું.” ગુરૂમહારાજે આમરાજાની મિત્રતાની કસોટી કરતાં કહ્યું
અરે પ્રભુ! એમોલેજના. બપ્પભટ્ટીજી આચાર્ય પદવીને તદ્દન એગ્ય છે. એમની બાલ્યાવસ્થા છતાં કને જના સમર્થ પંડિતે પણ એમની પંડિતાઈ આગળ હારી એમના શિષ્ય થઈ ગયા.-એમના મુખની વાત સાંભળવાને આતુર થઈ રહ્યા. વળી કને જરાજ તે એમને વિયેગ ક્ષણભર પણ સહન ન કરી શકે. કૃષ્ણપક્ષમાં જેમ ચંદ્રમાની કળા પ્રતિ
