________________
પણ વાર હતી, છતાં એ વ્યક્તિને પહેરવેશ ભિન્ન પ્રકારને જેઈને પ્રવાસી ચમક્યા. બાળક છતાં એને પ્રભાવ, એ તેજ, એ સંદર્ય અનુપમ હતાં. પરદેશીને તરત જ એ વ્યક્તિએ ત્યાગની મૂર્તિ તરફ પૂજ્ય બુદ્ધિ ઉત્પન્ન થઈ. બે હાથ જોડી નમ્યો અને પૂછયું.
આપ કોણ છે?”
એક સંસારત્યાગી, વૈરાગી સાધુ છું” વ્યક્તિએ કહ્યું.
એનવિન આગંતુક વ્યક્તિનાં અણમોલ વચન સાંભળીને મુસાફર ચમક્યા. “આપ અહીંના રહેવાસી છો?”
મુસાફરના શબ્દો સાંભળીને તે વ્યક્તિ હતી. “મહાનુભાવ! અમારે સાધુને વળી ઘરબાર શાં? આજ અહીયાં તે કાલ વળી બીજે ઠેકાણે.”
એમ ” શું ત્યારે તમે આવી બાલ્યાવસ્થામાં સંસારનો ત્યાગ કર્યો છે? ખાવું, પીવું, રમવું, ખેલવું છેડીને તમે સંન્યાસ ગ્રહણ કર્યો છે? હજી તે તમે બાળક છે. ક્યા દુખે આ માર્ગ તમે ગ્રહણ કર્યો ?” પ્રવાસી બોલ્ય.
ક્યા દુખે?” બાલ્યાવસ્થા હજી તે જેમની પસાર થાય છે, એવા એ મુનિ બેલ્યા. એમના શબ્દોમાં કર્કશતા હતી. “કયા સુખે તમે પરદેશમાં ભ્રમણ કરી રહ્યા છે? સંસારના કયા વિષયમાં તમે સુખ માને છે?” * તરૂણ સાધુનાં વચન સાંભળીને મુસાફર ચક્તિ થયે. આ વાતમાં એને રસ પડવા માંડ. આ રસના સ્વાદમાં
