________________
१२०
भविसयत्ता
धत्ता । सिरु विहुणेविणु तो वासवदत्तें वुच्चइ |
पहु त मंतीहि अइदप्पें कोवि न रुचइ ॥ ३ ॥
तं निसुणेवि मंति आहल्लिउ थिउ अहिमाणवियप्पें सल्लिउ । चितइ अंतरि गरुअकसाएं खलु अंतरिउ केम उम्माएं । ताम न देमि मंतु महरायहो जाम्ब न फेडिउ जीवणु आयहो । राउवि तं तो वयणु सुणेपिणु थिउ सवियप्पु वयणि करु देष्पिणु । एतहिं विमलमंति आसंघइ इन्तहि वासववयणु न लंघइ । पेसिउ अग्गिमित्तु अवलोइवि बहुपाहुडई नवल्लइ ढोइवि । ताहि तिवेयहि हो अणुराएं जीवणु दिन्नु विसेसिं राएं । वासवदत्तु न नमिउं पमाएं विमलुमति थिउ बद्ध कसाएं । घत्ता । वहविं कालेण पइविरह महादुखेविय ।
धीय सुकेसहि उब्बाहुल करइ तिवेइय ॥ ४॥
सावि सुकेसआस नउ पूरइ वासवदत्तहो पुरउ विरइ । पई बइसारिवि पुरउ नरेसहो घल्लिउ जामाइड परएसहो । तहो विओइ त दुहि तिवेश्य अच्छइ रुणुरुणंति दुहखेइय । चवइ सुवक्कु दुवक्कु वि जंपइ सुहियई पारियच्छिण विढप्पड़ । जइ नरवइहिं कज्जु नउ किज्जइ तो तं जीवणु अन्नहो दिजइ । एवहिं राउल अंगहो आयउ जीवणु पुरुवि अम्ह संपाइउ । तो अन्निक्कदियो नरविंदहो जाय बोल्ल अत्थाणि नरिंदहो । अज्जवि अग्गिमित्तु नउ आवइ किं कारणु जं सुइरु चिरावइ । किं पाहुड न लयउ अणुराएं भीमिं सिंहलदीवहो राएं । किं अंतरि चरsहिं विभाडिउ किं मारिउ किं दूरहो धाडिउ । घत्ता । वुत्तु दुवक्केणं नवनाडिनिरोहु करेष्पिणु ।
विहिं तिहिं दियहिं सो एसइ पाहुडु लेप्पिणु ॥ ५ ॥
सुमरिवि वहरु लयउ वायाच्छलु विमलु मंति उल्लवइ अवच्छलु । सहमंडवि फुडुवयणहिं तज्जइ अहो राउलि एहउ न चविजइ । तहु तुरियउ आगमणु नं दीसइ अन्नुमि अकुसल किंपि सिलीसइ । तं निसुणेवि दुबके जंपिउ बहुगीढावराहु नउ जंपिउ । तुम्हई करहु मंतु बहुभेयहिं आगमसत्थपुराणहिं वेयहिं । अम्हहिं जं जंपिउ तं होसइ पुणरवि विमलुमति उग्घोसइ ।