________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૨
હે દેવ ! તમે જ દયાના ભંડાર છો. તમારા જ અવલંબને હું તરીશ. તમે જ મારો હાથ પકડો. હું તમને જ જાણું છું. બીજા કોઈને જાણતો નથી. મારે મન તમે જ સર્વસ્વ છો. હું તમારા જ ચરણોમાં મારૂં મસ્તક ઝુકાવું છું, તમે સર્વોપરિ તારક છો અને હું તમારો નિકટનો સેવક છું. પિતા જેમ પુત્રને બચાવે તેમ હે પરમાત્મા ! આ અસાર સંસારથી મને તારો, મને તારો, મને બચાવો ॥ ૧ ॥
૧૭૨
રાગદ્વેષે ભર્યો, મોહ બૈરી નડ્યો,
લોકની રીતમાં ઘણુંય રાતો | ક્રોધવશ ધમધમ્યો, શુદ્ધ ગુણ નવિ રમ્યો, ભમ્યો ભવમાંહિ હું વિષયમાતો | તાર હો. ॥ ૨ ॥
ગાથાર્થ :- હું રાગ અને દ્વેષથી ભરેલો છું. મોહરાજા રૂપી વૈરી રાજા તમારી સેવાભક્તિમાં મને નડતરરૂપ વળગેલો છે. સંસારિક લોકોની નીતિ, રીતિમાં હું ઘણો જ રંગાયેલો છું. ક્રોધાદિ કષાયોથી હું ધમધમેલો છું. શુદ્ધ એવા આત્મગુણોમાં ક્યારેય રમ્યો નથી. પાંચ ઇન્દ્રિયોના વિષયોમાં મસ્ત બનેલો છું. તેથી હું આ અસાર સંસારમાં ઘણું જ ભટક્યો છું. ॥ ૨ ॥
વિવેચન :- હે પરમાત્મા ! તમારો આ શિષ્ય કેવો છે ? જોકે તમે કેવલજ્ઞાની સર્વજ્ઞ છો. એટલે બધું જ જાણો છો. મારે કહેવાનું કંઈ રહેતું જ નથી. તો પણ ભક્તિને વશ બોલ્યા વિના હું રહી શકતો નથી. હાલ મારું વર્તન આવું છે તે તમે સાંભળો.
હે પરમાત્મા ! હું રાગ અને દ્વેષ આદિ દોષોથી ભરપૂર ભરેલો છું. આ જગતમાં અનાદિકાળથી પડેલો છું. સંસારી ભાવોમાં ફસાયેલો છું. ગુણી મહાત્માઓ ઉપર સદાકાળ ઈર્ષ્યા જ કરી છે. શરણે જવાને બદલે દૂર દૂર જ રહ્યો છું. તત્ત્વનો અજ્ઞાની હોવાથી મોહરાજારૂપી
