________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ આ રીતે પ્રગટ થયેલા આ શાયોપશયિકભાવના જે ગુણો છે તે કાર્યરૂપે ઉત્પન્ન થયા હોવાથી કાર્યગુણ કહેવાય છે તેની સાચી સાધના કરતાં કરતાં આ જ જીવમાં ક્ષાયિકભાવના આ ગુણો પ્રગટ થાય છે જ્યારે ક્ષાયિકભાવના ગુણો પ્રગટ થાય છે ત્યારે ક્ષાયોપશયિકભાવના પ્રગટ થયેલા કાર્યભૂત આ ગુણો ક્ષાયિકભાવના ગુણોની અપેક્ષાએ કારણરૂપે ગણાય છે.
સારાંશ કે પ્રગટ થયેલા કાર્યભૂત ક્ષાયોપથમિકભાવના આ ગુણો ક્ષાયિકભાવના ગુણોનું કારણ બને છે અને કારણભૂત એવા આ ગુણો દ્વારા અનુપમ (જેની કોઈ ઉપમા ન આપી શકાય) એવા ક્ષાયિકભાવના ગુણો પ્રગટ થાય છે અને તેને કાર્યરૂપ ગુણો કહેવાય છે. આ રીતે ક્ષાયોપથમિકભાવના ગુણો પ્રગટ થાય ત્યારે કાર્યરૂપ ગુણો ગણાય છે અને આગળ જતાં ક્ષાયિકભાવના ગુણો પ્રગટાવવામાં તે જ ગુણો કારણરૂપ બને છે અને આવા ક્ષાયોપથમિક ભાવના ગુણોમાંથી ક્ષાયિકભાવના જ ગુણો પ્રગટ થવા રૂપ અનુપમ કાર્ય થાય છે. આ પ્રમાણે પૂર્વકાલીન ગુણો એ કારણ અને પશ્ચાદ્દાલભાવી ગુણો તે કાર્યરૂપ ગુણો આમ ઉપાદાનપણે કાર્ય-કારણદાવ છે.
તેવા ગુણોનું પ્રગટીકરણ કરવામાં હે પ્રભુજી ! તમારી સર્વે પણ ગુણોની જે સિદ્ધતા છે. નિરાવરણતા છે તે મારા માટે મારા ગુણો પ્રગટ કરવામાં એક અનુપમ નિમિત્તકારણ સ્વરૂપ બને છે. મારા પોતાના ક્ષાયોપથમિકભાવના ગુણો તે ક્ષાયિકભાવના ગુણો પ્રગટ કરવામાં ઉપાદાનકારણ છે અને હે પ્રભુજી! તમારા ગુણો મારા ગુણો પ્રગટ કરવામાં નિમિત્તકારણ છે. મારા માટે આ આલંબન એ પ્રબળ સાધન સ્વરૂપ છે એટલે હું મારા પોતાના પ્રયત્નથી જ ક્ષાયિકભાવના ગુણો મેળવું તો પણ નિમિત્તકારણ તો આપશ્રીના ગુણો જ છે. આ જ તમારો મારા ઉપર મોટો ઉપકાર છે. મારા માટે મોટો આધાર છે તેથી તમે જ શરણ રૂપ છો. || ૪ ||
