________________
૩૪
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ તત્ત્વ સમજાયા પછી ખ્યાલ આવે છે કે ભોગોનો ભોગઉપભોગ જરૂર ક્ષણિક તૃપ્તિ આપે જ છે તો પણ મોહદશાની વૃદ્ધિ કરે છે તેનાથી અનંત સંસાર વધે જ છે. તે માટે આ પણ વ્યાજબી નથી. વળી તે તૃપ્તિ પણ ક્ષણવાર પુરતી જ હોય છે. અંતે તો અતૃપ્તિ જ રહે છે. માટે પોતાના ગુણોનો ભોગ - ઉપભોગ એ જ ક્ષાયિક ભાવને લાવનાર છે અને અનંતકાળ આત્મા સાથે રહેનાર છે. માટે ગુણોનો જ ભોગ-ઉપભોગ સાચો છે. તે જ મેળવવા જેવો છે. તેવી જ રઢ લાગી છે.
(૮) આજ સુધી પ્રાપ્ત થયેલું વીર્ય મેં સાંસારિક ભોગોમાં જ વાપર્યું છે કે જેના કારણે કર્મબંધના કારણભૂત મોહના વિકારો આસક્તિ માયા વિગેરે ભાવો મારામાં પ્રગટ્યા છે. વાસ્તવિકપણે તો આ વીર્યગુણ ગુણવૃદ્ધિમાં અને ગુણપાલનમાં જ વાપરવું જોઈએ. આ વાત હે પ્રભુ! આપ મળ્યાથી સમજાણી છે જેથી વીર્યનો વપરાશ કરવાનો બદલો થયો છે હવેથી ભોગોમાં હું મારું વીર્ય નથી વાપરતો પરંતુ ગુણપ્રક્રિયામાં અને ગુણવૃદ્ધિમાં જ મારું વીર્ય વાપરું છું. આ પ્રમાણે જિનેશ્વર પ્રભુનું દર્શન થવાથી શ્રદ્ધા, ભાસન (જ્ઞાન), ચારિત્રરમણતા અને દાનાદિના જે પરિણામો છે તે સર્વે પણ ગુણોજભોગના રસિક હતા તેને બદલે આત્માના ગુણોના રસિક બની ગયા છે. જેથી મારી મુક્તિ અવશ્ય અલ્પકાળમાં થશે જ. || ૯ |
અવતરણ :- આ રીતે પરમાત્મા ! તમે તો મારા માટે નિર્ધામક પણ છો. માહણ પણ છો તથા વૈદ્ય છો, ગોવાળ છો અને આધારભૂત પણ છો. ઇત્યાદિ ધર્મો આપનામાં છે આમ કહીને ગ્રંથકારશ્રી પરમાત્માની સ્તુતિ કરે છે.
તેણે નિયમિક માહણો રે, વૈધ ગોપ આધાર ! દેવચંદ્ર સુખ સાગર રે, ભાવ ધર્મ દાતાર II ૧૦ II
અજિતજિન ! તારજો રે, તારો દીનદયાળ
