________________
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧
રમવાપણાનું અવ્યાબાધ જે સુખ છે તે સુખ જ સાચું સુખ છે આમ સમજાયું છે.
૨૮
અનાદિ કાળથી મોહની વાસનાના લીધે જ્યાં સુધી ઇન્દ્રિય સુખમાં અને પાંચ વિષયોના ઉપભોગમાં સુખબુદ્ધિ હતી, ત્યાં સુધી તે સુખ પ્રાપ્ત કરવાની, અને પ્રાપ્ત થયેલા એવા તે સુખનો અનુભવ કરવાની અભિલાષા હતી, પરંતુ અવ્યાબાધ સુખને જાણ્યા પછી તે વિષયસુખનો રસ ટળી ગયો છે. દૂર જ ગયો છે. અને અવ્યાબાધ સુખનો હું અભિલાષી બન્યો છું. મારૂં અવ્યાબાધસુખનું અભિલાષીપણું હે પ્રભુ ! તમને જોતાં જ મને સ્મરણમાં આવ્યું છે.
જેમ મામાના ગામના લોકોને જોતાં જ મામાનું ગામ (મુસાલ) સ્મૃતિગોચર થાય છે તેમ આપશ્રીને જોતાં જ મને મારૂં અવ્યાબાધસુખનું અભિલાષીપણું તાજું થયું છે.
જે કર્તાને જે કાર્ય સ્મરણમાં આવે છે. તે કર્તા તે કાર્યને સિદ્ધ કરવા તેવી જ કારણસામગ્રી મેળવે છે અને તેવી કારણસામગ્રીનો ઉપયોગ કરીને તે કાર્ય સિદ્ધ કરે જ છે, તેમ હું પણ મારા અવ્યાબાધ સુખનો અભિલાષી બન્યો છું. મારે મારૂં કર્તૃત્વ તેવા સુખના સાધ્ય સાધનદાવને સાધવામાં જ જોડવું છે. અર્થાત્ હવેથી વિષય સુખોને પ્રાપ્ત કરવામાં સમય ગુમાવવાને બદલે આવા પ્રકારના અવ્યાબાધ સુખને મેળવવામાં જ હું રચ્યો પચ્યો રહીશ. || ૭ ||
અવતરણ :- પરમાત્માને દેખ્યા પછી આ જીવની જીવનનૌકા બદલાઈ ગઈ છે. અનાદિકાળથી મોહના અભ્યાસના કારણે મોહજન્ય અને મોહજનક ગ્રાહકતા આદિ ભાવો આ જીવમાં હતા. પ્રભુ જોયા પછી તે દિશા બદલીને અવ્યાબાધ સુખ આદિ આત્મગુણોની ગ્રાહકતા આદિ ગુણો આ જીવમાં પ્રગટ થયા છે. આ વાત આ ગાથામાં સમજાવે છે.
