________________
૧૮૪
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧ છુટા પડશે પણ નહીં. તેમ જ આ આત્મામાં જે ગુણસંપત્તિ છે. તે સ્વાભાવિક છે સદા રહેનારી છે અક્ષય છે. એટલે કે ક્યારેય તેનો નાશ થતો જ નથી. સદાકાળ આત્માની સાથે જ રહેનારી છે.
તથા વળી અપરાશ્રયી છે. ખાવા-પીવાનું સુખ ખાવા પીવા યોગ્ય પુદ્ગલસામગ્રીને આધીન છે. પહેરવાનું સુખ વસ્ત્રાદિને આધીન છે. શરીરશોભાનું સુખ સુવર્ણ-રૂપા આદિને આધીન છે. આમ સંસારનું તમામ ભૌતિક સુખ પર એવા પુદ્ગલદ્રવ્યને આધીન છે. સિદ્ધપરમાત્મામાં પ્રગટ થયેલું સ્વગુણોનું જે સુખ છે તે સંપૂર્ણપણે પરાધીનતાવિનાનું એટલે કે પરદ્રવ્યના સંબંધમાત્ર વિનાનું છે. કોઈ પણ પ્રકારના પરદ્રવ્યનો આશ્રય ન લેવો પડે તેવું આ સુખ છે.
પુદ્ગલ સાથે સંબંધ ન હોવાથી મારા – તારાપણાના મોહના વિકલ્પો વિનાનું છે. ક્યાંય રાગાદિ ન થાય તેવું પરમ પવિત્ર અતિશય નિર્વિકલ્પભાવવાળું આ સુખ છે.
તથા સાંસારિક સુખ માટે દ્રવ્ય ઉપાર્જન કરવા માટે સવારથી સાંજ સુધી નોકરી – ધંધો પરની સેવા ઇત્યાદિ ઉપાયો અપનાવવા રૂપે પ્રયાસ કરવો જ પડે છે. આવો પ્રયાસ કરીએ છતાં મળે પણ ખરૂ અને ન પણ મળે આવું સાંસારિકસુખ છે. જ્યારે આ ગુણસંપત્તિનું સુખ ક્યાંય લેવા જવું પડતું નથી. ક્યાંયથી બહારથી આવતું નથી. માટે કાયિક પ્રયત્ન વિનાનું છે. તેથી નિઃપ્રયાસથી સાધી શકાય તેવું છે. તે ૬ | પ્રભુ પ્રભુતા સંભારતાં, ગાતાં કરતાં ગુણગ્રામ રે II સેવક સાધનતા વર્ષે, નિજસંવર પરિણતિ પામ રે II & II
| II મુનિચંદ | ગાથાર્થ -પ્રભુજીની પ્રભુતા સંભાળતાં એટલે સ્મૃતિગોચર કરતાં તથા પ્રભુજીના ગુણસમૂહને ગાતાં ગાતાં સેવક પણ પોતાના ગુણોની
