________________
અગ્યારમા શ્રી શ્રેયાંસનાથ પરમાત્માનું સ્તવન
૧૮૧
વિવેચન :- હે પરમાત્મા ! આ સંસારમાં ઘણા જીવો ધન - વસ્ત્ર - સોના - રૂપાનું દાન કરે છે, પરંતુ આ પદાર્થો આ જીવના છે જ નહીં. પરપદાર્થો છે. કાયિક યોગથી ગ્રહણ કર્યા છે અને આ આત્માથી ભિન્ન જ સદા રહે છે. ક્યારેય પોતાનાં થતાં જ નથી શાસ્ત્રમાં જ કહ્યું છે કે -
જોગવશે જે પુદ્ગલ ગ્રહ્યાં, નહિ જીવનાં તેહ । જીવ છે તેહથી જુજુઓ, વળી જુજુઓ દેહ ।।
હવે જે વસ્તુ પોતાની હોય જ નહીં. પોતાથી ભિન્ન જ હોય તે બીજાને આપીએ તો તેને દાન કેમ કહેવાય ? તેથી આપશ્રી સ્વગુણોના જ દાતા છો. ઉપદેશ દ્વારા પણ આપશ્રી આત્મગુણોને જ પ્રગટાવનારા છો. આપશ્રીની દૃષ્ટિમાં આપવા યોગ્ય ગુણો જ દેખાય છે. તેનું જ નિરંતર દાન કરતા છતા અનંતદાનગુણવાળા છો.
તથા હે પરમાત્મા ! તમે નિજશક્તિના એટલે આત્માની જે અનંતગુણમયશક્તિ છે. તેના જ તમે પાત્ર છો. નિરંતર તે આત્મગુણોની રમણતાની શક્તિના જ ગ્રાહક છો. તેનો લાભ ઉઠાવનારા છો. વ્યાપકપણે આપશ્રીમાં આત્મગુણોની રમણતાનો લાભ જ રહેલો છે. એક ક્ષણ પણ ક્યારેય વિભાવદશામાં પ્રવર્તતા નથી. હે પરમાત્મા ! આવા ગુણો તો તમારામાં જ છે. અન્ય દેવોમાં ક્યાંય દેખાતા નથી. ॥ ૪ ॥
પરિણામિક કારજ તણો, કર્તાગુણ કરણે નાથ રે । અક્રિય અક્ષય સ્થિતિમયી, નિઃકલંક અનંતી આથરે II ૫ I ॥ મુનિચંદ II
:
ગાથાર્થ ઃ- પરિણામી એવા કાર્યના કર્તાગુણવાળા અને કરણગુણ વાળા પણ હે નાથ ! તમે જ છો. તથા આપશ્રી યૌગિક ક્રિયાની અપેક્ષાએ અક્રિય છો અને આયુષ્યકર્મ ન હોવાથી અક્ષય સ્થિતિવાળા છો. મોહનીય કર્મ ન હોવાથી નિષ્કલંક એવી અનંતી આત્મ ગુણોની સંપત્તિવાળા છો. ॥ ૫ ॥
