________________
૧૫૨
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત ચોવીશી ભાગ : ૧
નિર્દોષ છે. અને નિઃસંગ છે. આમ જ દેખો છો. પંચાસ્તિકાયમાંથી ધર્મ-અધર્મ અને આકાશ આ ત્રણ દ્રવ્યો તો અરૂપી હોવાથી જ પોતાના સ્વરૂપે જ પરદ્રવ્યોના સંગ વિનાનાં છે અને પુદ્ગલદ્રવ્ય જીવની સાથે સંયોગ પામનારૂં છે પરંતુ પોતે કર્તાભાવવાળું નથી. સ્વયં પોતે જીવની સાથે મળી જઈને જીવરૂપે બની જતું નથી અર્થાત પોતાની પુદ્ગલદ્રવ્યપણાની સત્તા છોડી દેતું નથી અર્થાત્ સંયોગમાત્ર થાય છે, પરંતુ અન્ય દ્રવ્યરૂપે પરિણામ પામતું નથી. પોતાની સત્તા ને ત્યજતું નથી.
તેવી જ રીતે જીવદ્રવ્ય પણ અનાદિકાળથી વિભાવ દશાવાળું છે, તો પણ સત્તાપણે તો મૂલધર્મરૂપે જ રહે છે આ રીતે સર્વે પણ દ્રવ્યો પોતપોતાની સત્તાની અપેક્ષાએ શુદ્ધ છે એમ આપ જાણો છો.
જીવદ્રવ્યમાં પરપરિણતિ (પરદ્રવ્ય પ્રત્યેનો રાગાદિ ભાવવાળો પરિણામ) થાય છે. તેનાથી ભાવની અશુદ્ધતા આવે છે. જ્ઞાનાવરણીયાદિ કર્મો પણ આ જીવ તેવી પરિણતિથી બાંધે છે. કામક્રોધાદિ ભાવો પણ આ જીવમાં આવી જાય છે આ બધું આપ કેવલજ્ઞાનથી દેખો છો. છતાં કોઈના પણ ઉપર દ્વેષ કરતા નથી. અદ્વેષમાં રહીને જીવમાત્રમાં રહેલી આવી અશુદ્ધપરિણતિની ઉપેક્ષા કરો છો. અશુદ્ધ પરિણતિ દેખવા છતાં ગુસ્સે થતા નથી.ઉપેક્ષા કરો છો આ જ તમારામાં મોટો ગુણ છે.
તથા વળી કે સુવિધિનાથ પ્રભુ ! તમે તમારા પોતાના ગુણોને જ ભોગ્યપણે ગણીને ભોગવો છો. તમારા પોતાના આત્મામાં જ રહેલા અનંતગુણો અને પર્યાયોને જ ભોગ્ય ગણીને ભોગવો છો. પરમચૈતન્યતા, પરમાનંદતા, સહજસુખાનુભવતા અનંતચારિત્રાદિ ગુણોને ભોગવતા છતા તત્ત્વના જ વિલાસી થઈને તે અનંતગુણોને જ ભોગ્ય તરીકે ગવેષો છો.
