________________
२४ जिनचै० स्त० थुई, चौमाशी देववंदन.
१७३
जो करी हटकूं। तो व्याज ताणी परें वांकूं हो ॥ कुं० ॥ ४ ॥ जो ठग कहूं तो ठगतो न देखें । साहुकार पण नाही । सर्व मांहेने सहुथी अल गुं । चरिज मन माँही हो || कुं० ॥ ५ ॥ जे जे कहुं ते कांन न धारे । आपमतें रहे कालो ॥ सुर नर पंकित जन समजावे । समजे न महा रोसालो हो | कुं० ॥ ६ ॥ में जाएयुं ए लिंग नपुंसक । सकल मरढ़नें ठेले । बीजी वातें समरथ वे नर । एहनें कोइन केले हो ॥ कुं० ॥ ७ ॥ मन साध्यं तेणें सगळं साध्यं । एह बात नही खोटी । एम कहे साध्युं ते नवी मानुं । कहिवत मोटी हो ॥ कुं० ॥ ८ ॥ मनडुं दुराराध्य ते वस आएं। ते आगमथी मतिप्राणं । आनंदघन प्रजु माहरु प्राणो । तो साचुं करी जा हो ॥ कुं० ॥ ९ ॥ इति ॥ * ॥
॥ * ॥
॥ * ॥
॥ * ॥ अथ देव वांदवानो विधि ॥
॥
॥
वमखं
॥ प्रथम इरियावही पंडिकमवाथी मांगीनें ( यावत् ) लोगस्स कही पनी उत्तरासण करी । चैत्यवंदन । नमुत्थुणं कही, प्रधुं जयवीराय । नव मखंमा सूधी हाथ जोगी । कहे। (वली) चैत्यवंदन, कहीने । नमुत्थु । कही. ( यावत्) चार थोयो कहीये बीयें तिहां सूधी बधुं कहेतुं । पछी नमु थु कही । (वी) चार थोयो कहीयें त्यां सुधी वधुं कहेतुं । पठी नमुत्थुणं; ( तथा ) बे जावती कही । स्तवन कही । मधुं जयवीराय का सूधी कही। पी चैत्यवंदन कही । नमुत्थुणं कही। (आखो ) जयवीय राय कहेवो ॥ इहां सवारें देव वांदवां । (तेमां ) मन्ह जिलाएं नी सझाय कवी | मने मध्यान्हे ( तथा ) सांजे देव वांदवामां सझाय न कहेवी ॥ इति देव वांदवानो विधि ॥ ॥ * ॥ ज्ञान विमलजी कृत, चनमाशी देववंदन विधिः ॥ ॥ ॥ प्रथम इरियावही पक्किमी कानसग्ग करी । लोगस्स० कही एक खमासमण देई । इछाका० श्री रुपनजिन आराधनार्थं चैत्यवंदन करूँ । एम कही चैत्यवं करै ॥ ॥
॥ * ॥
॥ *॥
॥ * ॥
॥
॥ * ॥
॥ * ॥
॥ * ॥
॥ * ॥ श्री आदि जिन चैत्य वंदन ॥ ॥ ॥ ॐ ॥ प्रथम जिनेसर रुषन देव । सबथी चविया । वदि चनर्थे
