________________
६२
धर्माचारि ए माहरे, तिण पहिलो नमतां मन ठरे ॥ ४८ ॥ ( गाथा: - )
जो जेण सुद्धम्मंमि, ठाविओ संजएण गिहिणा वा । सोचैव तस्स जायइ, धम्मगुरु धम्मदाणाओ || १ ॥ सम्मत्त दायगाणं, दुप्पडियारं भवेसु बहुसु । सव्व गुण मीलियाहिं, उवूयार सहस्स कोडीहिं || २ || खचर निस्रुणि हवो विचार, चिंते जिने धरम समरथ सार । तां लगि पाडे दुख्खे रीव, जां लगे न करे जिण धर्म जीव ॥ ४९ ॥
( गाथा: - )
संसारंमि अणूंते, जीवा पावंति ताव दुख्खाई । जाव न करेंति धम्मं, जिणवर भणियं पयत्तेणं ॥ ५० ॥ भण साह - मिणि ! हिव जे तुझ गमे, ते सहु अज्ज संपजावुं हि मे । सती कहे मुझ शिव राति ठाम, रुचे ते तम्हे न सीझे काम || ५१|| तो पुण मिथला नगरि दिखाल, संजम ल्युं सुत वयण निहाल | सुर लेइ मिथलापुरि जाइ, मल्लिनाथ जिण जनमह ठा || ५२ ।। उत्तरि दृढ भगतें जिनरूप, प्रतिमा पूजें लाभ सरूप । महासति तणे उपाश्रये जाइ, धर्म सांभलें मननें भाइ ।। ५३ ।।
,
( गाथा: - )
लघुण माणुसंत्तं, धस्माधम्म फुलं च नाडणं । सयल सह साहणी, जत्तो धम्मंमि काययो ॥५४॥ मयणरेह प्रति प्रमणे देव, पुत्रतणो करे दरिसण हेव । तो ते वलतो उत्तर कहे, पुत्र राग मुज मन नवि रहे ॥ ५५ ॥
