________________
कर मेलावो कीधो हरखे, माय रहे थीर ठावि ॥१४४॥ कुं० वरकन्या बेवइ सणगार्या, आण्यां चोरी माहि । रूडे दिवसें रूडे मुहूर्ते, परिणाव्यां उछाहि ॥१४५॥ कुं० वरकन्या बे सोभागी, दीसे सरखी जोड । सहु वखाणे वरकन्यानां, पहुतां मननां कोड॥१४६॥कुं० इंद्र इंद्राणीनी परे शोभा, पामे वर वहु दोइ । अंजनकेतियें मान्या अतिघण, सतकार्या सहु कोइ ॥१४७॥ कुं० वोलाव्या एल्हाद नरेसर, अंजनकेतिएं जाम । सगा सणीजास्युं निज मंदिरे, कुशले आव्या ताम ॥१४८॥ कुं० सगा सहु सनमानी वाल्या, रायपल्झादे तेह । विनय वहे सासरियां केरा, कन्या ते गुणगेह ॥१४९॥ कुं० शीलवती, वहु सहुने लागे, अति वल्लभ ससनेह। प्रियभणी ते न गमे दीठी, चंडाली जिम एह ॥१५०॥ कुं० ते अंतराने पूर्वभव केरां, आव्या उदये कठोर । पापतणा फल एहवा लहीये, कांइ न चाले जोर ॥१५१॥ कुं० कोपे, चडियो पवनंजय कुंवर, न लीये नारी बाम । पण अंजना जे धर्म त मूके, मर्यादानां काम ॥१५२॥ कुं०
-दूहाःइण अवसर लंकाधणी, रावण राजा हेव । वरुण रायनें जीपवा, बांळे ते ततखेव ॥१५३॥ ततखिण सेवक मोकल्या, तेड्यो रायमल्हाद । जुद्ध सहायने कारणे, आणी मन आल्हाद ॥१५४॥ रणढक्का देवाडि करि, सेवकस्युं ततकाल। सज कीधी सेना सबल, सनध बद्ध नरमाल ॥१५॥ पूरनंजय कुंवर
