________________
भरेए ॥ १२६ ॥
दूहाः___अछे बोल ऊगारणा, चिरजीवणा न कोइ । जिम रुंखां तिम माणसां, छांह फिरंती जोइ ॥१२७॥ माणस माणी आपणुं, राखि सकें तो राख । पेके पाणी ऊतरे, बहुडि न आवे लाख ॥ १२८ ॥
गाहाःमिरिनालेरसमाणउ, तिहूयणम्जंमि तरुवरो नथ्थिा निय नीर खणहा, तिन्नि विवाडी कया जेण ॥१२९॥
ढाल-उपरनीःपाछो खडग घतावीयो, पडीयारियें थिरठावीयो, आवीयो थानकी मित्रे प्रेरीयोए। प्रभाते उगीयो मूर, गाजीया मंगलतूर, भरपुर हरख तरुवर अंकुरीयोए। सुहासिणि मिलि न्हवरावे, भूषणवरने पहिरावे, मनभावे मित्रभणी कुंवर कहे ए। छंड्यो कन्यानो राग, फोकट नहु ओछव लाग, वडभाग सहुको मर्मज नहु लहेए ॥१३०॥
दूहा:ए कन्या परण्यूं नही, कुंमर इम कहे जाम । सुहासिणी जईने कहे, मातपिताने ताम ॥१३१॥
ढाल-थावच्चा कुंवरनी:( माय अम्हे लेस्युं संजमभार-एदेशी ) पद्मावती माता एम बोले, सुण पवनंजय सार। कुंव
