________________
१३९
विहाणरे ॥५०॥ ६५ ।। इम संचमी तप तुम भणीरे, होशे लाभ अनंतरे । करी उपवास घरे गईरे, वांदी साधु महंतरे ॥ पं०॥६६॥ माय, तायने विनवेरे, सहु विगतावी वातरे । जिन पूजा विधि करेरे, सफळ जनम विख्यातरे ॥ ५० ॥ ६७॥ दिन सफळो गिणती कहेरे, साधु संयोगे आजरे। भावजीव करस्यां सहीरे, ए तप सवि शिरताजरे ॥५०॥ ६८ ॥ करतां एम विचारणारे, धरतां धर्म अभ्यासरे। कर्मसिंह भावे फळेरे, मनरी वंछित आशरे ॥ ५० ॥१९॥
दूहाःअकस्मात आकाशथी, बेठी कुमरी ज्यांह । धर्म ध्यान चारे धरत, वीज पडे जइ त्यांह ॥७०॥ ओल्हावे आकुळ थई, दीवो वाय.विसेष । तिम कुवरी संचलपण, होय गई अनि मेष ॥ ७१॥ पंचमी तप, परभावथी, लहे अनोषम ठाम । स्था कल्प पुन्ये करी, देव सुधां नाम ॥ ७२ ॥ देवतणा सुख भोगवी, चत्रि करी पुन्य प्रमाण । विशुद्ध राय कुळ अवतरे, चारे, चतुर सुजाण ॥७३॥ सांभळीने सघळा जणा, पूरव भवनी वात। राय सणी सुत पुत्रिका, मन चिंते विख्यात ।।७४॥ (दाळ २५ मी-देशी नीवइयानी आदरजीव क्षमागुण आदर.)
जातिसमरण राजादिक सहु, पामे कहेतां वारोजी। सूरख भव सवि साधु, मुखे सुणी, देखे संप्रति सारोजी ॥७॥ श्रावकना व्रत सुधा सरदहे, तप जप, गुणह भंडारोजी । पाळे
