________________
दहा:
सांभळी साधु तणे मुखेरे लाल, परघळ वाधी प्रीत सु० । कहे करमसिंह इम सदारे लाल, नेह हुवे इण रीत ॥ सु० ॥पू० ॥ ८२॥
. ... . . -दूहा:
राय कहे. रिषिराजने, शंसय भंजनहार । ज्ञानी गुरु मिलियां पछी, कीजे किशो विचार ॥ ८३ ॥ वार वार कहेतां थकां, मनमां आवे लाज। मुज मन पूछण अळजयो, भूख्यां भोजन साज ॥ ८४ ॥ शोभागी विकसित वदन, सुंदर पुत्र सुजाण । किशी कमाइ करि हुवा ? वांचो एह चखाण ।। ८५॥ (ढाल. २०. मी ललनानी । श्रीसुपार्श्वजिन बंदिये, एदेशी.)
सांभळी बोले साधुजी, कुमरां केरी वात ललनां । ह भव परभव करमथी, शमे शात अशात ललनां ॥ ८६ ॥ अछत अपुन्ये करी हुवे, जिणरा जेवा कर्म ललनां । मुख दुःख भुगता जीवनु, भव भव धर्म अधर्म ललनां ॥ ॥८७॥ मथुरा नयरीमहि वसे, अग्निशम एक विन ललना। जनम थकी घरमां हुवो, लखमी जीवण खीम ललनां । अ० ॥८८ ॥ नारी सुंदर तेहने, बेहुंना करम करून ललनां । धांन धीणो अवरां घरां, बीजं सकल सनूर ललनां ॥ अ० (॥ ८९ ॥ धन गुण रूप वसे सदा, चतुराई पण चंग ललनां । आदर आसन बेसणो, धन विण ईयारो भंग ललनां ॥ १०॥ २०॥स्थ सदा समरथ कहे, पुरुषाभरण प्रधान ललनां ।