________________
साहीलो, नामे पातिक जंतरे ॥ सां० ॥३९॥ श्रीपदमश्रा खामीने, पूछे देकर जोडीरे । दुर्गध कुंवर भणी कहे, कर्मतणी ए खोडीरे ॥सां०॥४०॥ इण दुखथी किम नीसरं, किण करमे करि एहोरे । केवळज्ञान दिवाकरू, शंसय मंजो तेहोरे । सां॥४१॥ परमेश्वर पूछया कहे, सांभळ राजकुमारोरे । आप कमाया भोगवे, पाप करे अविचारोरे ॥ सां ॥ ४२ ॥ बार जोयण नागोरथी, पर्वतनील सुठाणरे । तिण ऊपरि अतिसुंदरू, एक शिला तिहां जाणरे ॥ सां० ॥४३॥ मासखमण पारण करे, ते शिला ऊपर आवेरे । ध्यान धरे बेठा तिहां, ते रिषिने परभावेरे ॥ सां० ॥४४॥
आहेडी) नीष्फळ सदा, जाए दुःख बहु देखीरे । इम करतां बहु दिन हूवा, रिषि देखी हुवो द्वेषीरे ॥ सां० ॥४५॥ मासखमण पारण दिने, नगरमांहे पवधारेरे । पामी अवसर पापीये, शिल तले आग संचारेरे ॥सां०॥४३॥ बेठा मुनि तिहां आवीने, ध्यांन साधवा काजरे । तप्तशिला परिसह सहे, मील्या करम क्षय साजरे ॥ सां० ॥ ४७॥ केवळ पामी सिद्धि गया, सासय सुख अपारोरे । करमसिंह कर जोडीने, ते मुनिने करे जुह्यरोरे । सां० ॥४८॥ .
( दृहाः - ) ते आहेडी तिण भवे, रिषि इत्या करि जाण । कृष्ठरोग दुःख बहु सहे, नरभव कीधी हाण ॥४९॥ अहनिशि दुःख धरतो रहे, अट्ट दुइट्ट वसेण । कृत कर्मकीधा भोगवे, निजनिज
